گاراژ المپیک ( اسپانیایی: Garage Olimpo ) فیلم از سال ۱۹۹۹ در آرژانتین است که در ژانر درام و به کارگردانی مارکو بکیس ساخته شد. این فیلم توسط مارکو بکیس، انریکه پینییرو ( از آرژانتین ) ، آمدئو پاگانی ( از ایتالیا ) و اریک هئومان ( از فرانسه ) تهیه و تولید شد.
... [مشاهده متن کامل]
فیلم در مورد یک جوان فعال سیاسی آرژانتینی است که توسط ارتش در طول جنگ کثیف در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ میلادی ربوده شده است. او به یک مرکز به نام گاراژ اولیمپو در مرکز بوئنوس آیرس برده شده است.
این فیلم روایتی است از ماریا ( آنتونیا کوستا ) که یک خانم فعال سیاسی در آرژانتین است و در حال مبارزه با سرکوبگری های دیکتاتوری نظامی در طول جنگ کثیف بود.
او همچنین خواندن و نوشتن را به کودکان در حومه بوئنوس آیرس در یک منطقه فقیرنشین می آموزد.
او در یک زندگی ضعیف و فقیرانه در خانه ای با مادرش دایان ( دومینیک ساندا ) چند اتاقی اجاره کرده اند و معیشت می کند. یکی از ساکنان یک مرد جوان به نام فلیکس ( کارلوس اچواریا ) است که عاشق ماریا شده ولی خجالتی است.
فلیکس به نظر می رسد که از جایی مهاجرت کرده و قرار است به کار به عنوان یک نگهبان در یک گاراژ بپردازد. یک روز صبح ماریا توسط یک گروه نظامی در لباس های غیرنظامی در مقابل مادر خود ربوده می شود و او را به گاراژ Olimpo که محلی شناخته شده برای شکنجه در مرکز بوئنوس آیرس است، می برند که جایی دور از توجه شهروندان است.
به زودی ماریا اسیر شده و فیلم فضایی ناراحت کننده و مینیمالیستی پیدا می کند.
تیگر، که مسئولیت مرکز با اوست، ( انریکه پینییرو ) از فلیکس، بهترین شکنجه گر خود، می خواهد که با ماریا صحبت کند.
هنوز فلیکس است می خواهد بر احساسات خود نسبت به ماریا غلبه کند و ماریا مصمم به سوءاستفاده از این وضعیت فلیکس برای زنده ماندن است.
• آنتونیا کوستا به عنوان ماریا
• کارلوس اچواریا به عنوان فلیکس
• انریکه پینییرو به عنوان تیگر
• پابلو رازوک به عنوان تکس
• کیارا کازلی به عنوان آنا
• دومنیک سندا به عنوان دایان
• پائولا بکیس به عنوان گلوریا
• آدریان فونداری به عنوان روبیو
• مارسلو چپررو به عنوان تورسو
• میگوئل اولیویرا به عنوان نه نه
• روی کریگر به عنوان فرانسیسکو
• مارکوس منتس به عنوان ویبورا
برنده
• جشنواره فیلم هاوانا: جایزه منتقدان کوبا؛ گلائوبر روچا؛ مرجان بزرگ – جایزه اول؛ جایزه مرکز یادبود مارتین لوتر کینگ؛ جایزه OCIC; همه برای مارکو بکیس؛ جایزه مستند تاریخی برای دیوید بلائوستین ۱۹۹۹.
• جشنواره بین المللی فیلم تسالونیکی: فدراسیون بین المللی منتقدان فیلم جایزه رقابت بین المللی به خاطر بیان اعتراض و انتقال با ظرافت احساسات سیاسی و روانی دههٔ هشتاد؛ نقره الکساندر؛ هر دو برای مارکو بکیس؛ ۱۹۹۹.
• جشنواره فیلم هوئلوا آمریکای لاتین: کُلُن طلایی، مارکو بکیس؛ ۱۹۹۹.
• جشنواره فیلم آمریکای لاتین ییدا: جایزه فیلمنامه ICCI برای مارکو بکیس و لارا فرمدر؛ ۲۰۰۰.
• لوکاس – جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و جوانان: جایزه C. I. F. E. J. برای صحنه های ویژه؛ لوکاس بخش جوانان؛ مارکو بکیس؛ ۲۰۰۰.
• انجمن منتقدان فیلم آرژانتین: بهترین کارگردانی مارکو بکیس؛ بهترین ویرایش خاسوپو کوئادری؛ ۲۰۰۰.
• جشنواره فیلم کارتاگنا: کاتالینای سرخپوست طلایی، بهترین فیلم برای مارکو بکیس؛ ۲۰۰۰.
• دیوید دی دوناتلو ایتالیا: دیوید بهترین تولیدکننده برای آمدئو پاگانی؛ ۲۰۰۰.
• جشنواره بین المللی سنتا باربارا: جایزه فونیکس برای مارکو بکیس؛ ۲۰۰۰.
... [مشاهده متن کامل]
فیلم در مورد یک جوان فعال سیاسی آرژانتینی است که توسط ارتش در طول جنگ کثیف در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ میلادی ربوده شده است. او به یک مرکز به نام گاراژ اولیمپو در مرکز بوئنوس آیرس برده شده است.
این فیلم روایتی است از ماریا ( آنتونیا کوستا ) که یک خانم فعال سیاسی در آرژانتین است و در حال مبارزه با سرکوبگری های دیکتاتوری نظامی در طول جنگ کثیف بود.
او همچنین خواندن و نوشتن را به کودکان در حومه بوئنوس آیرس در یک منطقه فقیرنشین می آموزد.
او در یک زندگی ضعیف و فقیرانه در خانه ای با مادرش دایان ( دومینیک ساندا ) چند اتاقی اجاره کرده اند و معیشت می کند. یکی از ساکنان یک مرد جوان به نام فلیکس ( کارلوس اچواریا ) است که عاشق ماریا شده ولی خجالتی است.
فلیکس به نظر می رسد که از جایی مهاجرت کرده و قرار است به کار به عنوان یک نگهبان در یک گاراژ بپردازد. یک روز صبح ماریا توسط یک گروه نظامی در لباس های غیرنظامی در مقابل مادر خود ربوده می شود و او را به گاراژ Olimpo که محلی شناخته شده برای شکنجه در مرکز بوئنوس آیرس است، می برند که جایی دور از توجه شهروندان است.
به زودی ماریا اسیر شده و فیلم فضایی ناراحت کننده و مینیمالیستی پیدا می کند.
تیگر، که مسئولیت مرکز با اوست، ( انریکه پینییرو ) از فلیکس، بهترین شکنجه گر خود، می خواهد که با ماریا صحبت کند.
هنوز فلیکس است می خواهد بر احساسات خود نسبت به ماریا غلبه کند و ماریا مصمم به سوءاستفاده از این وضعیت فلیکس برای زنده ماندن است.
• آنتونیا کوستا به عنوان ماریا
• کارلوس اچواریا به عنوان فلیکس
• انریکه پینییرو به عنوان تیگر
• پابلو رازوک به عنوان تکس
• کیارا کازلی به عنوان آنا
• دومنیک سندا به عنوان دایان
• پائولا بکیس به عنوان گلوریا
• آدریان فونداری به عنوان روبیو
• مارسلو چپررو به عنوان تورسو
• میگوئل اولیویرا به عنوان نه نه
• روی کریگر به عنوان فرانسیسکو
• مارکوس منتس به عنوان ویبورا
برنده
• جشنواره فیلم هاوانا: جایزه منتقدان کوبا؛ گلائوبر روچا؛ مرجان بزرگ – جایزه اول؛ جایزه مرکز یادبود مارتین لوتر کینگ؛ جایزه OCIC; همه برای مارکو بکیس؛ جایزه مستند تاریخی برای دیوید بلائوستین ۱۹۹۹.
• جشنواره بین المللی فیلم تسالونیکی: فدراسیون بین المللی منتقدان فیلم جایزه رقابت بین المللی به خاطر بیان اعتراض و انتقال با ظرافت احساسات سیاسی و روانی دههٔ هشتاد؛ نقره الکساندر؛ هر دو برای مارکو بکیس؛ ۱۹۹۹.
• جشنواره فیلم هوئلوا آمریکای لاتین: کُلُن طلایی، مارکو بکیس؛ ۱۹۹۹.
• جشنواره فیلم آمریکای لاتین ییدا: جایزه فیلمنامه ICCI برای مارکو بکیس و لارا فرمدر؛ ۲۰۰۰.
• لوکاس – جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و جوانان: جایزه C. I. F. E. J. برای صحنه های ویژه؛ لوکاس بخش جوانان؛ مارکو بکیس؛ ۲۰۰۰.
• انجمن منتقدان فیلم آرژانتین: بهترین کارگردانی مارکو بکیس؛ بهترین ویرایش خاسوپو کوئادری؛ ۲۰۰۰.
• جشنواره فیلم کارتاگنا: کاتالینای سرخپوست طلایی، بهترین فیلم برای مارکو بکیس؛ ۲۰۰۰.
• دیوید دی دوناتلو ایتالیا: دیوید بهترین تولیدکننده برای آمدئو پاگانی؛ ۲۰۰۰.
• جشنواره بین المللی سنتا باربارا: جایزه فونیکس برای مارکو بکیس؛ ۲۰۰۰.
