گابریل بارکی

بارکی باستان شناسی، دین شناسی تطبیقی، و جغرافیا را در دانشگاه تل آویو تحصیل کرد، و دکترای باستان شناسی خود را در سال ۱۹۸۵م. از همان دانشگاه دریافت کرد. رسالهٔ دکترای او در مورد نقش مهر LMLK روی دستهٔ کوزه ها بود. او با دیوید آسیشکین در کاوش های لاچیش شرکت کرد. زمینه های علمی مورد علاقه او شامل: باستان شناسی اورشلیم، باستان شناسی کتاب مقدس، تدفین و آداب و رسوم تدفین، هنر، کتیبه نگاری، و مُهرسازی عصر آهن است.
بارکی به همراه دیوید آسیشکین بین سال های ۱۹۷۱–۱۹۶۸م. گورستان سیلوان مربوط به دوران سلطنت یهود در عصر آهن را بررسی کردند، این گورستان شامل ۵۰ مقبرهٔ تراشیده شده در سنگ مربوط به مقامات عالی دولتی یهودایی بوده است. بارکی همچنین در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی مقبره های عصر آهن را در محوطه اکول بیبلیک کاوش کرد.
معروف ترین اکتشافات دکتر بارکی شامل دو طومار نقره ای تعویذ است که حاوی ادعیهٔ روحانیون از کتاب سفر اعداد است ( Numbers 6:24–26الگو:آیه کتاب مقدس به همراه کتاب نامعتبر ) ، او این طومارها را در سال ۱۹۷۹م. در مقبرهٔ دورهٔ اولِ معبد در کتف هینوم کشف کرد. این تعویذ ها حاوی قدیمی ترین کتیبهٔ کشف شده مربوط به کتاب مقدس تا به امروز است، و قدمت آن به قرن ۷ پیش از میلاد بازمی گردد و تاکنون تنها مدرک باستان شناسی مبنی بر این است که قطعاتی از کتاب مقدس عبری، به شکلی که می شناسیم، در دورهٔ اول معبد در گردش بوده است.
او در سال ۲۰۰۵م. همراه با زاکای ایتسخاگ دیویغا، پروژهٔ غربالگری حرم شریف را که توسط بنیاد ایر - دیوید تأمین مالی می شد، سرپرستی کرد، و به بازیابی مدارک باستان شناسی از ۴۰۰ کامیون خاک حاصل از کاوش حرم شریف توسط واقف و جنبش اسلامی اسرائیل بین سال های ۲۰۰۱–۱۹۹۶م. پرداخت. این ساختمان شامل بنایی زیرزمینی به نام مسجد المروانی در میان سازه ای باستانی برجای مانده از قرون وسطی به نام اصطبل سلیمان است، خاک غربال شده، حاصل از حفاری یک گودال عظیم برای ورود به سازه و کاهش سطح سکو در ناحیهٔ شمال تا ورودی بوده است.
یکی از یافته های این پروژه یک مهر گلی کروی ( مهر گلی کروی که برای مهر و موم اسناد استفاده می شده ) منتسب به قرن ۷ پیش از میلاد است که به "مهر بیت لحم" معروف شده. علاوه بر این دکتر بارکی اولین ترجمهٔ کتیبهٔ سه خطی عبری را با این مضمون پیشنهاد کرد: "در هفتمین سال، بیت لحم، برای پادشاه".