گئورگی دیمیتروف میخایلوف ( بلغاری: Георги Димитров Михайлов؛ ۱۸ ژوئن ۱۸۸۲ – ۲ ژوئیهٔ ۱۹۴۹ ) یک سیاست مدار کمونیست اهل بلغارستان بود که بین سال های ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۹ به عنوان اولین نخست وزیر جمهوری خلق بلغارستان خدمت کرد. وی همچنین بین سال های ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۳ در سمت دبیرکل کمیته اجرایی کمینترن مشغول به فعالیت بوده است. او عضو حزب کمونیست اتحاد شوروی و حزب کمونیست بلغارستان بود.
... [مشاهده متن کامل]
او در یک خانواده کارگری در غرب بلغارستان به دنیا آمد. وی در جوانی به عنوان حروف چین کار می کرد و در همان زمان فعالیت در اتحادیه های کارگری را آغاز کرد. او در زمان جنگ جهانی اول به عنوان یک سوسیالیست به عضویت پارلمان بلغارستان انتخاب شد. وی در سمت نماینده مجلس با وارد شدن بلغارستان به جنگ مخالفت کرد و به همین دلیل مدت کوتاهی را در زندان گذراند. در سال ۱۹۱۹ وی به یکی از بنیانگذاران حزب کمونیست بلغارستان تبدیل شد و دو سال بعد به شوروی نقل مکان کرد و به عضویت کمیته اجرایی پروفینترن انتخاب شد.
در سال ۱۹۲۳ دیمیتروف یک قیام مسلحانه را علیه دولت الکساندر تسانکوف رهبری کرد و پس از شکست قیام وادار به رفتن به تبعید شد. وی پس از آن حدود شش سال را در اتحاد جماهیر شوروی گذراند تا اینکه در سال ۱۹۲۹ به ریاست دفتر اروپای مرکزی کمینترن منصوب شد و به آلمان نقل مکان کرد. دیمیتروف پس از آتش سوزی رایشستاگ در سال ۱۹۳۳ به اتهام ساختگی برنامه ریزی برای آتش زدن رایشستاگ توسط مقامات آلمان نازی بازداشت و محاکمه شد ولی پس از آنکه توانست از خود و عقاید کمونیستی اش به خوبی در دادگاه دفاع کند و بی گناهی اش را اثبات کند، سرانجام تبرئه شد.
بعد از تبرئه در دادگاه وی مجدداً به مسکو بازگشت و در سال ۱۹۳۵ به عنوان دبیرکل کمیته اجرایی کمینترن انتخاب شد و تا هنگام انحلال کمینترن در سال ۱۹۴۳ در این مقام باقی ماند. دیمیتروف در سال ۱۹۴۶ پس از ۲۲ سال تبعید به بلغارستان بازگشت و به عنوان نخست وزیر جمهوری خلق بلغارستان انتخاب شد. او پس از یک دوره کوتاه بیماری در ۲ ژوئیه ۱۹۴۹ در سن ۶۷ سالگی درگذشت. شهر دیمیتروف گراد در بلغارستان به افتخار وی نام گذاری شده است.
... [مشاهده متن کامل]
او در یک خانواده کارگری در غرب بلغارستان به دنیا آمد. وی در جوانی به عنوان حروف چین کار می کرد و در همان زمان فعالیت در اتحادیه های کارگری را آغاز کرد. او در زمان جنگ جهانی اول به عنوان یک سوسیالیست به عضویت پارلمان بلغارستان انتخاب شد. وی در سمت نماینده مجلس با وارد شدن بلغارستان به جنگ مخالفت کرد و به همین دلیل مدت کوتاهی را در زندان گذراند. در سال ۱۹۱۹ وی به یکی از بنیانگذاران حزب کمونیست بلغارستان تبدیل شد و دو سال بعد به شوروی نقل مکان کرد و به عضویت کمیته اجرایی پروفینترن انتخاب شد.
در سال ۱۹۲۳ دیمیتروف یک قیام مسلحانه را علیه دولت الکساندر تسانکوف رهبری کرد و پس از شکست قیام وادار به رفتن به تبعید شد. وی پس از آن حدود شش سال را در اتحاد جماهیر شوروی گذراند تا اینکه در سال ۱۹۲۹ به ریاست دفتر اروپای مرکزی کمینترن منصوب شد و به آلمان نقل مکان کرد. دیمیتروف پس از آتش سوزی رایشستاگ در سال ۱۹۳۳ به اتهام ساختگی برنامه ریزی برای آتش زدن رایشستاگ توسط مقامات آلمان نازی بازداشت و محاکمه شد ولی پس از آنکه توانست از خود و عقاید کمونیستی اش به خوبی در دادگاه دفاع کند و بی گناهی اش را اثبات کند، سرانجام تبرئه شد.
بعد از تبرئه در دادگاه وی مجدداً به مسکو بازگشت و در سال ۱۹۳۵ به عنوان دبیرکل کمیته اجرایی کمینترن انتخاب شد و تا هنگام انحلال کمینترن در سال ۱۹۴۳ در این مقام باقی ماند. دیمیتروف در سال ۱۹۴۶ پس از ۲۲ سال تبعید به بلغارستان بازگشت و به عنوان نخست وزیر جمهوری خلق بلغارستان انتخاب شد. او پس از یک دوره کوتاه بیماری در ۲ ژوئیه ۱۹۴۹ در سن ۶۷ سالگی درگذشت. شهر دیمیتروف گراد در بلغارستان به افتخار وی نام گذاری شده است.
