گئورگ پولشائو

گئورگ یوهان دانیل پولشائو ( آلمانی: Georg Johann Daniel Poelchau؛ زاده ۴ ژوئیه ۱۷۷۳ - درگذشته ۱۲ اوت ۱۸۳۶ ) [ ۱] موسیقی دان، پژوهش گر موسیقی و مجموعه دار خصوصی آلمانی اهل بالتیک بود. وی دانش آموختهٔ دانشگاه ینا بود او دربارهٔ آثار هنرمندان موسیقی پژوهش می کرد و یکی از مجموعه داران بزرگ موسیقی بود و به همین دلیل شهرت داشت و نامش به تاریخ موسیقی راه پیدا کرد. او مجموعه بزرگی از دست نوشته های هنرمندان بزرگ موسیقی را با بیش از ۲۶۰۰ عنوان گردآوری کرده بود. مجموعهٔ باخ او بزرگ ترین و مهم ترین مجموعه ای بود که تا به کنون در اختیار یک مجموعه دار خصوصی بود. [ ۲]
پولشائو بین سال های ۱۷۹۸ و ۱۸۱۳ ساکن هامبورگ بود، همانجایی که کارل فیلیپ امانوئل باخ سال های پایانی حیات خود را گذراند. او در آنجا به عنوان یک تک خوان تِـنور، سازمان دهنده کنسرت و معلم آواز کار می کرد. پولشائو پس از ازدواج در سال ۱۸۱۱ با آمالی هنریت مانکه ( ۱۷۸۹–۱۸۱۷ ) ، دختر یکی از اشراف ثروتمند هامبورگ، خود را منحصراً وقف گردآوری آثار موسیقی و مجموعهٔ خود کرد. در واقع او از سال ها پیش و از دوران جوانی شروع به جمع آوری نسخه های خطی کرده بود، اما بعداً روی موسیقی متمرکز شد و مجموعه خود را به ۴ قسمت تقسیم کرد:
• کتاب های موسیقی از قرن ۱۵ تا ۱۷
• آثار موسیقی دانان قرن ۱۶ تا ۱۷
• آثار موسیقی دانان قرن ۱۸ تا ۱۹
• دست نوشته های موسیقی، نامه ها و پرتره های هنرمندان موسیقی.
در سال ۱۸۱۴ او به آکادمی آواز برلین پیوست که زیر نظر کارل فریدریش تسلتر اداره می شد و مابین بین سال های ۱۸۱۵ تا ۱۸۲۶ به عنوان تک خوان تِـنور در آنجا کار کرد. او در عین حال مراقبت از کتابخانهٔ آکادمی آواز برلین را به عهده گرفت، که تسلتر بسیار از آن استفاده می کرد. پس از مرگ تسلتر، پولشائو به همراه آدولف برنهارد مارکس به ترویج موسیقی یوهان سباستین باخ در آکادمی آواز برلین ادامه دادند که منجر به تأسیس باخ گیزلشافت در سال ۱۸۵۰ شد. وظیفهٔ اصلی این انجمن گردآوری و انتشار یک مجموعهٔ کامل از آثار باخ بود. [ ۳]