کیکاء

لغت نامه دهخدا

کیکاء. [ ک َ ] ( ع ص ) مرد بی خیر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه در او خیری نیست. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس