کیپینْگ، فردْریک (۱۸۶۳ـ۱۹۴۹)(Kipping, Frederick)
شیمی دان انگلیسی. نخستین بار ترکیبات آلی سیلسیم را بررسی، و واژۀ سیلیکون را وضع کرد که امروز برای ردۀ کاملی از پلیمر (بسپار)های اکسیژن دار به کار می رود. در حومۀ منچستر زاده شد و در همان جا درس خواند. در آزمایشگاه شیمی دان آلمانی، یو هان فون بایر، و با راهنمایی ویلیام پرکین کهین (۱۸۶۰ـ ۱۹۲۹) به مطالعه و تحقیق پرداخت. از ۱۸۹۷ تا ۱۹۳۶، استاد یونیورسیتی کالج ناتینگم، دانشگاه ناتینگم فعلی، بود. تحقیقات اولیه اش در زمینۀ آماده سازی و خواص مشتقات فعال نوری کافور و ترکیبات نیتروژن بود. در ۱۸۹۹، تحقیق در زمینه ایزومری فضایی ترکیبات آلی سیلسیم دار آغاز کرد. او این ترکیبات را با معرف های جدید گرینیارد آماده کرده بود. او محصولاتی تراکمی، معروف به پلیمرهای ارگانوسیلیسیم اولیه، تهیه کرد و آن را سیلیکون نامید. برای او این مواد مجموعه ای نادر و کمیاب از مواد شیمیایی بودند ولی تا جنگ جهانی دوم، که جایگزین روغن و گریس شدند، کاربردی نداشتند. کیپینگ و پرکین مشترکاً کتابی با نام شیمی آلی تألیف کردند که نزدیک به ۵۰ سال مرجعی معتبر در این زمینه بود.
شیمی دان انگلیسی. نخستین بار ترکیبات آلی سیلسیم را بررسی، و واژۀ سیلیکون را وضع کرد که امروز برای ردۀ کاملی از پلیمر (بسپار)های اکسیژن دار به کار می رود. در حومۀ منچستر زاده شد و در همان جا درس خواند. در آزمایشگاه شیمی دان آلمانی، یو هان فون بایر، و با راهنمایی ویلیام پرکین کهین (۱۸۶۰ـ ۱۹۲۹) به مطالعه و تحقیق پرداخت. از ۱۸۹۷ تا ۱۹۳۶، استاد یونیورسیتی کالج ناتینگم، دانشگاه ناتینگم فعلی، بود. تحقیقات اولیه اش در زمینۀ آماده سازی و خواص مشتقات فعال نوری کافور و ترکیبات نیتروژن بود. در ۱۸۹۹، تحقیق در زمینه ایزومری فضایی ترکیبات آلی سیلسیم دار آغاز کرد. او این ترکیبات را با معرف های جدید گرینیارد آماده کرده بود. او محصولاتی تراکمی، معروف به پلیمرهای ارگانوسیلیسیم اولیه، تهیه کرد و آن را سیلیکون نامید. برای او این مواد مجموعه ای نادر و کمیاب از مواد شیمیایی بودند ولی تا جنگ جهانی دوم، که جایگزین روغن و گریس شدند، کاربردی نداشتند. کیپینگ و پرکین مشترکاً کتابی با نام شیمی آلی تألیف کردند که نزدیک به ۵۰ سال مرجعی معتبر در این زمینه بود.
wikijoo: کیپینگ،_فردریک_(۱۸۶۳ـ۱۹۴۹)