کیومرث عباسی قصری متخلص به قصری ( ۲۲ آبان ۱۳۲۰ در قصر شیرین – ۲۸ مرداد ۱۴۰۱ در تهران ) شاعر کُرد اهل ایران بود که به دو زبان کُردی و فارسی شعر می سرود. از وی به عنوان یکی از چهره های مطرح سبک هندی در ادبیات معاصر فارسی یاد می شود.
... [مشاهده متن کامل]
کیومرث عباسی قصری در ۲۲ آبان ۱۳۲۰ در شهر قصر شیرین در استان کرمانشاه به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و عمومی را در قصر شیرین به پایان رساند. در همان دوران دانش آموزی به ادبیات علاقه مند شد. با ورود به کلاس هفتم و دورهٔ دبیرستان و انتخاب رشتهٔ ادبی، از پدرش یک دیوان حافظ هدیه گرفت که سبب آشنایی او با شعر و علاقهٔ هرچه بیشتر او به ادبیات و مشخصاً اشعار حافظ شد و از آن پس برای سرودن شعر تلاش کرد. پس از آن در ۱۹ سالگی در شهر کرمانشاه به عضویت یک انجمن ادبی درآمد و با شاعران و ادیبان آن شهر در ارتباط قرار گرفت و به سرودن شعر پرداخت.
کیومرث عباسی در پایان دورهٔ متوسطه شاگرد اول رشته ادبی بود و می توانست تحصیلات خود را در رشته های مختلف مرتبط با ادبیات و علوم انسانی در دانشگاه های آن زمان ادامه دهد، اما در آن زمان امکانات مراکز آموزش نظامی در تهران همچون امکانات اسکان، خدمات رفاهی و نیز موقعیت اجتماعی نظامیان سبب شده بود تا بسیاری از دانشجویان شهرستانی تحصیل در دانشگاه ها و مراکز آموزشی نظامی را در اولویت قرار دهند. عباسی نیز پس از پایان تحصیلات عمومی در دانشگاه در رشتهٔ علوم قضایی به تحصیل پرداخت و سپس با عنوان کارشناس علوم قضایی به کار مشغول شد. او به سبب شغل خود به عنوان افسر پلیس راهنمایی و رانندگی در شهرهای مختلفی مثل شیراز، همدان، تویسرکان و کرمانشاه زندگی کرد و مدتی نیز ریاست ادارهٔ پلیس راهنمایی و رانندگی کرمانشاه را بر عهده داشت. قصری در نهایت در سال ۱۳۶۱ با درجهٔ سرهنگی از این اداره بازنشسته شد.
قصری پس از بازنشستگی و در سال ۱۳۶۳ به تهران آمد و در آنجا ساکن شد. در همین ایام فرزند او که در جنگ ایران و عراق شرکت کرده بود به اسارت نیروهای عراقی درآمد و چند سال را در اسارت به سر برد. قصری در این سال ها ضمن عضویت در انجمن شعرای ایران، در انجمن ادبی خواجو در تهران رفت و آمد داشت و به همکاری با حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی می پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]
کیومرث عباسی قصری در ۲۲ آبان ۱۳۲۰ در شهر قصر شیرین در استان کرمانشاه به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و عمومی را در قصر شیرین به پایان رساند. در همان دوران دانش آموزی به ادبیات علاقه مند شد. با ورود به کلاس هفتم و دورهٔ دبیرستان و انتخاب رشتهٔ ادبی، از پدرش یک دیوان حافظ هدیه گرفت که سبب آشنایی او با شعر و علاقهٔ هرچه بیشتر او به ادبیات و مشخصاً اشعار حافظ شد و از آن پس برای سرودن شعر تلاش کرد. پس از آن در ۱۹ سالگی در شهر کرمانشاه به عضویت یک انجمن ادبی درآمد و با شاعران و ادیبان آن شهر در ارتباط قرار گرفت و به سرودن شعر پرداخت.
کیومرث عباسی در پایان دورهٔ متوسطه شاگرد اول رشته ادبی بود و می توانست تحصیلات خود را در رشته های مختلف مرتبط با ادبیات و علوم انسانی در دانشگاه های آن زمان ادامه دهد، اما در آن زمان امکانات مراکز آموزش نظامی در تهران همچون امکانات اسکان، خدمات رفاهی و نیز موقعیت اجتماعی نظامیان سبب شده بود تا بسیاری از دانشجویان شهرستانی تحصیل در دانشگاه ها و مراکز آموزشی نظامی را در اولویت قرار دهند. عباسی نیز پس از پایان تحصیلات عمومی در دانشگاه در رشتهٔ علوم قضایی به تحصیل پرداخت و سپس با عنوان کارشناس علوم قضایی به کار مشغول شد. او به سبب شغل خود به عنوان افسر پلیس راهنمایی و رانندگی در شهرهای مختلفی مثل شیراز، همدان، تویسرکان و کرمانشاه زندگی کرد و مدتی نیز ریاست ادارهٔ پلیس راهنمایی و رانندگی کرمانشاه را بر عهده داشت. قصری در نهایت در سال ۱۳۶۱ با درجهٔ سرهنگی از این اداره بازنشسته شد.
قصری پس از بازنشستگی و در سال ۱۳۶۳ به تهران آمد و در آنجا ساکن شد. در همین ایام فرزند او که در جنگ ایران و عراق شرکت کرده بود به اسارت نیروهای عراقی درآمد و چند سال را در اسارت به سر برد. قصری در این سال ها ضمن عضویت در انجمن شعرای ایران، در انجمن ادبی خواجو در تهران رفت و آمد داشت و به همکاری با حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی می پرداخت.
