کیومرث صابریِ فومنی ( ۷ شهریور ۱۳۲۰ – ۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۳ ) ناموَر به گُل آقا، پایه گذارِ مؤسسهٔ گُل آقا، نویسنده، طنزنویس و معلم ایرانی بود.
او با کار خود، میزان تحمل مسئولان حکومتی ایرانِ پس از انقلاب را تا حدّی بالا برد، به گونه ای که اگر طنزِ او فقط گزنده بود تا این اندازه تأثیرگذار نمی بود.
... [مشاهده متن کامل]
وی در صومعه سرا که در آن زمان از توابع شهرستان فومنات به شمار می رفت در شمال ایران به دنیا آمد. تولد وی هم زمان با هجوم نیروهای اتحاد جماهیر شوروی به ایران در خلال جنگ جهانی دوم بود. پدرش اهل رشت و کارمند وزارت دارایی بود در سال ۱۳۲۱ از ادارهٔ دارایی صومعه سرا به اداره داراییِ فومن منتقل شد و چند ماه بعد در همان شهر درگذشت.
او از دانشگاه تهران فوق لیسانس ادبیات تطبیقی داشت و به معلمی زبان و ادبیات فارسی در دبیرستان های تهران از جمله دبیرستان صفوی و دبیرستان دکتر هشترودی مشغول بود. هم زمان در مجله توفیق فعالیت می کرد و معاونت سردبیری این مجله را بر عهده داشت که با توقیف شدن توفیق فعالیت وی نیز در آن نشریه به پایان رسید.
صابری پس از انقلاب ۱۳۵۷ در دولت موقت مهدی بازرگان به عنوان مدیر کل بازرگانی وزارت آموزش و پرورش مشغول به کار شد و با تشکیل اولین دولت، به عنوان مشاور فرهنگی نخست وزیر محمدعلی رجایی به کار مشغول شد.
پس از گذشت شش سال از نوشتن یادداشت های دو کلمه حرف حساب، صابری تصمیم گرفت که اولین هفته نامهٔ طنز پس از انقلاب را منتشر سازد. وی با هدف تیراژ صد هزار نسخه، در ۱ آبان سال ۱۳۶۹ اولین نسخهٔ هفته نامهٔ گل آقا را به قیمت ۱۵ تومان منتشر کرد که با نایاب شدن نسخه های اولیه مجبور به تجدید چاپ شد.
از همکاران او می توان از محمد حاجی حسینی، مرتضی فرجیان، مرتضی ناطقیان ( معتضدی ) ، سید ابراهیم نبوی، محمدرفیع ضیایی، احمد عربانی، ناصر پاک شیر، نیک آهنگ کوثر، منوچهر احترامی، ابوالفضل زرویی نصرآباد، رضا رفیع و بزرگمهر حسین پور نام برد.
هفته نامهٔ «گل آقا» به مدیریت کیومرث صابری فومنی طی دهه های ۱۳۷۰ و ۸۰ با زبان طنز و کاریکاتور به نقد فضای سیاسی و اجتماعی کشور می پرداخت. این نشریه با این شعار منتشر می شد:
هفته نامه گل آقا، مدیران دولت های هاشمی رفسنجانی را به عنوان سوژه هایی همیشگی در طنزهای تصویری روی جلدش مد نظر داشت. طنزهایی که با زبانی ساده، نقدهایی جدی را به سیاست های داخلی و خارجی دولت مطرح می کرد.
او با کار خود، میزان تحمل مسئولان حکومتی ایرانِ پس از انقلاب را تا حدّی بالا برد، به گونه ای که اگر طنزِ او فقط گزنده بود تا این اندازه تأثیرگذار نمی بود.
... [مشاهده متن کامل]
وی در صومعه سرا که در آن زمان از توابع شهرستان فومنات به شمار می رفت در شمال ایران به دنیا آمد. تولد وی هم زمان با هجوم نیروهای اتحاد جماهیر شوروی به ایران در خلال جنگ جهانی دوم بود. پدرش اهل رشت و کارمند وزارت دارایی بود در سال ۱۳۲۱ از ادارهٔ دارایی صومعه سرا به اداره داراییِ فومن منتقل شد و چند ماه بعد در همان شهر درگذشت.
او از دانشگاه تهران فوق لیسانس ادبیات تطبیقی داشت و به معلمی زبان و ادبیات فارسی در دبیرستان های تهران از جمله دبیرستان صفوی و دبیرستان دکتر هشترودی مشغول بود. هم زمان در مجله توفیق فعالیت می کرد و معاونت سردبیری این مجله را بر عهده داشت که با توقیف شدن توفیق فعالیت وی نیز در آن نشریه به پایان رسید.
صابری پس از انقلاب ۱۳۵۷ در دولت موقت مهدی بازرگان به عنوان مدیر کل بازرگانی وزارت آموزش و پرورش مشغول به کار شد و با تشکیل اولین دولت، به عنوان مشاور فرهنگی نخست وزیر محمدعلی رجایی به کار مشغول شد.
پس از گذشت شش سال از نوشتن یادداشت های دو کلمه حرف حساب، صابری تصمیم گرفت که اولین هفته نامهٔ طنز پس از انقلاب را منتشر سازد. وی با هدف تیراژ صد هزار نسخه، در ۱ آبان سال ۱۳۶۹ اولین نسخهٔ هفته نامهٔ گل آقا را به قیمت ۱۵ تومان منتشر کرد که با نایاب شدن نسخه های اولیه مجبور به تجدید چاپ شد.
از همکاران او می توان از محمد حاجی حسینی، مرتضی فرجیان، مرتضی ناطقیان ( معتضدی ) ، سید ابراهیم نبوی، محمدرفیع ضیایی، احمد عربانی، ناصر پاک شیر، نیک آهنگ کوثر، منوچهر احترامی، ابوالفضل زرویی نصرآباد، رضا رفیع و بزرگمهر حسین پور نام برد.
هفته نامهٔ «گل آقا» به مدیریت کیومرث صابری فومنی طی دهه های ۱۳۷۰ و ۸۰ با زبان طنز و کاریکاتور به نقد فضای سیاسی و اجتماعی کشور می پرداخت. این نشریه با این شعار منتشر می شد:
هفته نامه گل آقا، مدیران دولت های هاشمی رفسنجانی را به عنوان سوژه هایی همیشگی در طنزهای تصویری روی جلدش مد نظر داشت. طنزهایی که با زبانی ساده، نقدهایی جدی را به سیاست های داخلی و خارجی دولت مطرح می کرد.
