کیوان صمیمی بهبهانی ( زادهٔ ۱۳۲۷ ) روزنامه نگار، فعال سیاسی، فعال ملی مذهبی و زندانی سیاسی در ایران است. صمیمی سابقهٔ چند مرتبه زندان و بازداشت در دوره های مختلف دارد. او از بهمن ۱۴۰۰ در زندان سمنان به سر می برد. او عضو شورای فعالان ملی مذهبی ایران است.
... [مشاهده متن کامل]
کیوان صمیمی در سال ۱۳۲۷ در آبادان زاده شد. او پسر حبیب الله صمیمی و عفت عسگری است. پدر او در پالایشگاه نفت آبادان مسئولیت داشت و از افراد دخیل در اعتصابات کارگری در جریان ملی شدن صنعت نفت بود. مادرش عفت عسکری از تحصیلکردگان معدود دبیرستان های دوران رضاشاه بود. پدربزرگ کیوان در دوره رضاشاه با تصاحب زمین های کارگری مخالفت علنی می کرد و به همین خاطر به اهواز تبعید شد. این تبعید باعث شد تا مادرش از ادامه تحصیل در رشته حقوق دانشگاه تهران بازمانده و به اهواز و شغل معلمی درآید.
کیوان صمیمی در سال ۱۳۴۵ پس از قبولی در دانشگاه صنعتی آریامهر به تهران رفت. وی در این دوره به فعالیت های سیاسی خود ادامه داد و همراه برادرش ساسان به سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست ولی در زندان از این سازمان جدا شد. او پس از جدایی از مجاهدین خلق، به حزب ملل اسلامی پیوست. او بعدها به عضویت جنبش مسلمانان مبارز درآمد. خود او نیز در سال ۱۳۷۷ اقدام به تأسیس حزبی با عنوان حزب آزادی مردم ایران کرد. کیوان صمیمی در این دوره عضو انجمن حامیان حق تحصیل و شورای فعالان ملی مذهبی نیز بود. وی دبیر هیئت اجرایی شورای ملی صلح بود. این شورا که در ۲۶ آبان ۱۳۸۶ به دعوت کانون مدافعان حقوق بشر و پیشنهاد شیرین عبادی تشکیل شد. صمیمی در این کانون دبیر کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه بوده است.
برادر دیگر او کامران در سال ۱۳۶۱ اعدام شد. کامران صمیمی در دوران تحصیل، به جهت تحصیل در دانشگاه برکلی، عضو کنفدراسیون دانشجویان خارج از ایران بود.
کیوان صمیمی نخستین بازداشت کوتاه مدت خود را در ۱۷ سالگی در سال ۱۳۴۴ در شیراز تجربه کرد.
وی پس از آن هنگام سفر ریچارد نیکسون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به ایران در سال ۱۳۵۱ به خاطر شرکت در تظاهرات علیه شاه و نیکسون دوباره بازداشت شد. او به خاطر شرکت در تظاهرات به سه ماه حبس تعزیری محکوم شد و پس از طی مدت محکومیت از زندان قصر آزاد شده و کلاً فعالیت علنی سیاسی را کنار گذاشت. در دهه ۱۳۵۰ به همراه برادرش ساسان به سازمان مجاهدین خلق پیوست و چندین بار دستگیر شد.
... [مشاهده متن کامل]
کیوان صمیمی در سال ۱۳۲۷ در آبادان زاده شد. او پسر حبیب الله صمیمی و عفت عسگری است. پدر او در پالایشگاه نفت آبادان مسئولیت داشت و از افراد دخیل در اعتصابات کارگری در جریان ملی شدن صنعت نفت بود. مادرش عفت عسکری از تحصیلکردگان معدود دبیرستان های دوران رضاشاه بود. پدربزرگ کیوان در دوره رضاشاه با تصاحب زمین های کارگری مخالفت علنی می کرد و به همین خاطر به اهواز تبعید شد. این تبعید باعث شد تا مادرش از ادامه تحصیل در رشته حقوق دانشگاه تهران بازمانده و به اهواز و شغل معلمی درآید.
کیوان صمیمی در سال ۱۳۴۵ پس از قبولی در دانشگاه صنعتی آریامهر به تهران رفت. وی در این دوره به فعالیت های سیاسی خود ادامه داد و همراه برادرش ساسان به سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست ولی در زندان از این سازمان جدا شد. او پس از جدایی از مجاهدین خلق، به حزب ملل اسلامی پیوست. او بعدها به عضویت جنبش مسلمانان مبارز درآمد. خود او نیز در سال ۱۳۷۷ اقدام به تأسیس حزبی با عنوان حزب آزادی مردم ایران کرد. کیوان صمیمی در این دوره عضو انجمن حامیان حق تحصیل و شورای فعالان ملی مذهبی نیز بود. وی دبیر هیئت اجرایی شورای ملی صلح بود. این شورا که در ۲۶ آبان ۱۳۸۶ به دعوت کانون مدافعان حقوق بشر و پیشنهاد شیرین عبادی تشکیل شد. صمیمی در این کانون دبیر کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه بوده است.
برادر دیگر او کامران در سال ۱۳۶۱ اعدام شد. کامران صمیمی در دوران تحصیل، به جهت تحصیل در دانشگاه برکلی، عضو کنفدراسیون دانشجویان خارج از ایران بود.
کیوان صمیمی نخستین بازداشت کوتاه مدت خود را در ۱۷ سالگی در سال ۱۳۴۴ در شیراز تجربه کرد.
وی پس از آن هنگام سفر ریچارد نیکسون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به ایران در سال ۱۳۵۱ به خاطر شرکت در تظاهرات علیه شاه و نیکسون دوباره بازداشت شد. او به خاطر شرکت در تظاهرات به سه ماه حبس تعزیری محکوم شد و پس از طی مدت محکومیت از زندان قصر آزاد شده و کلاً فعالیت علنی سیاسی را کنار گذاشت. در دهه ۱۳۵۰ به همراه برادرش ساسان به سازمان مجاهدین خلق پیوست و چندین بار دستگیر شد.
