کینگاه

لغت نامه دهخدا

کینگاه. ( اِ مرکب ) کینه گاه. عرصه کارزار. رزمگاه. دشت کین. رجوع به کینه گاه شود.

ambush (اسم)

کمین، دام، کینگاه، مخفیگاه سربازان برای حمله، سربازانی که درکمین نشسته اند

کمین

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید