کین توزنده

لغت نامه دهخدا

کین توزنده. [ زَ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) کین توز. انتقام گیرنده. منتقم :
تا بود در سینه من رسته مهر خدمتت
چرخ کین توزنده کی بیند به چشم کین مرا؟
سوزنی.
رجوع به کین توز شود.

فرهنگ فارسی

کین توز ٠ انتقام گیرنده ٠ منتقم ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس