کیمری

لغت نامه دهخدا

کیمری. [ کیم ْ م َ ] ( اِخ ) نام طایفه ای از طوایف آریایی. رجوع به تاریخ کرد تألیف رشید یاسمی ص 63 و 65 و 69 و 73 و ایران باستان ص 130 و 195 و197 شود.

پیشنهاد کاربران

کیمریان کردوخی بر پایه نوشته های هرودوت خاستگاه اینان شمال قفقاز و دریای سیاه بوده است و میان سده های سده هشتم و سده هفتم ( پیش از میلاد ) پیش از زایش مسیح، در آن سامان می زیسته اند.
هرودوت نام کیمری را به معنی عامیانهٔ آن تودهٔ مردم بدون شاه آورده است. این معنی حتّی به نویسندگان بخش وندیداد اوستا رسیده بوده که در آنجا این مردم را تحت نام تئوژیه قوم بدون سرور معرفی نموده اند.
...
[مشاهده متن کامل]

کیمیری ها سرزمین های خود در شمال دریای سیاه به کوهستان های شمال عراق و کوهستان زاگرس و کاپادوکیهٔ آناتولی مهاجرت نموده اند.
در نقشه امپراطوری هخامنشیان نام سرزمین کردوخ آمده است که بنا به مستندات تاریخی کردستان امروزی قلمداد میشود.

بپرس