کیمخت گاه. [ م ُ ] ( اِ مرکب ) کنایه از اِست ( در خر و اسب و مانند آنها ). ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). کفل. سرین : خر کیمخت گاه کرده سبیل برگروگان شبرو دباب .سوزنی ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
