کیم ایل سونگ

کیم ایل سونگ در خانواده ای پروتستان به دنیا آمد، پدرش کشاورز و مادرش دختر یک کشیش پروتستان بود. او در ابتدا نامش کیم ایل جو بود اما بعدها به کیم ایل سونگ تغییر نام داد. او دو برادر و یک خواهر داشت، برادر بزرگش توسط ژاپنی ها کشته شد و برادر دیگرش بعدها به عنوان معاون او در حکومت کمونیستی کرهٔ شمالی منصوب شد. پدرش مبارزی چریکی بود که به بچه ها تاریخ و فرهنگ می آموخت. ژاپنی ها او را زندانی و بعد به منچوری تبعید کردند. شرایط زندان جسم او را تباه کرد و او در ۳۲ سالگی در گذشت.
وی از جوانی به علت مجاور بودن شبه جزیرهٔ کره با اتحاد جماهیر شوروی و تماس هایی که با چینی های طرفدار کمونیسم داشت، تحت تأثیر عقاید کمونیستی قرار گرفت و به مبارزات مسلحانه علیه ارتش ژاپن روی آورد و در سال ۱۹۳۵ ارتش ضد ژاپنی را تشکیل داد. در سال ۱۹۳۷ به فرماندهی وی به یک پاسگاه پلیس ژاپن حمله کردند که منجر به کشته شدن چند سرباز ژاپنی شد. پس از این حمله او و دیگر پارتیزان ها تحت تعقیب ارتش ژاپن قرار گرفتند. پس از فشارهای زیادِ ارتش ژاپن به وی و همرزمانش، سرانجام در سال ۱۹۴۰ به اتحاد جماهیر شوروی گریخت و در سال ۱۹۴۱ به ارتش سرخ شوروی ملحق شد. در سال ۱۹۴۲ پسرش کیم جونگ ایل از همسر دومش که یک پارتیزان کره ای بود به دنیا آمد. همسر اول کیم ایل سونگ توسط نیروهای ژاپنی دستگیرشده بود.
پس از شکست ژاپن و اشغال قسمت شمالی کره توسط ارتش سرخ شوروی در سال ۱۹۴۵، کیم ایل سونگ دوباره به کره برگشت و توانست در سال ۱۹۴۸ جمهوری دمکراتیک خلق کرهٔ شمالی را تشکیل دهد و در سال ۱۹۴۹ به کمک استالین رهبر شوروی قدرت خود را توسعه بخشد. سرانجام در سال ۱۹۵۰ به بهانهٔ متحد کردن شبه جزیرهٔ کره به منطقهٔ جنوبی حمله کرد و توانست تا سئول پیش برود ولی با ورود ارتش ایالات متحده آمریکا و نیروهای سازمان ملل به جنگ، ارتش کمونیستی کره به رهبری کیم ایل سونگ مجبور به عقب نشینی شد و سرانجام در ژوئیهٔ سال ۱۹۵۳ قرارداد آتش بس را پذیرفت و شبه جزیرهٔ کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم گردید و مرز بین کره شمالی و کرهٔ جنوبی بسته شد. پس از پایان جنگ کره تا مرگ در سیاست باقی ماند.