کیلیکیا

لغت نامه دهخدا

کیلیکیا. ( اِخ ) ناحیه ای در آسیةالصغری در نواحی توروس . ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). ناحیه ای در ترکیه آسیا، جنوب شرقی آناطولی که شهر مهم آن «ادنه » است. ( از لاروس ). ناحیه ای قدیمی در جنوب شرقی آسیای صغیر که در ساحل مدیترانه و جنوب کوههای توروس واقع است. این سرزمین به وسیله کوروش فتح شد و یکی از ساتراپ نشین های امپراطوری ایران گردید. ( از وبستر جغرافیایی ). ناحیه ای است از تقسیمات قدیم آناطولی و در منتهی الیه جنوب شرقی آن واقع است. ( از قاموس الاعلام ترکی ). رجوع به قاموس الاعلام و ایران باستان ذیل «کیلیکیه » شود.

دانشنامه آزاد فارسی

کیلیکیا (Cilicia)
(یا: کیلیکیه) ناحیه ای باستانی در آسیای صغیر و بخشی از ترکیه کنونی، بین کوه های توروس و دریای مدیترانه. به غرب آناتولی و اراضی شرقی بندرهای یونانی آسیای صغیر در ساحل دریاهای اژه و مرمره گفته می شد. کیلیکیا در ۵۴۷پ م با سقوط پادشاهی لیدی، به دست کوروش کبیر، ضمیمۀ امپراتوری هخامنشی شد و یکی از ساتراپ نشین های دوران داریوش اول هخامنشی (۵۲۲ـ۴۸۶پ م) بود. در دوران اشکانیان، کیلیکیا دولتی خودمختار تحت نظارت امپراتوری روم بود و بیشتر جمعیت آن یونانی بودند. این ناحیه زمانی ارمنستان صغیر نام داشت و در قرن ۱۵م ضمیمۀ امپراتوری عثمانی شد.
wikijoo: کیلیکیا

پیشنهاد کاربران

کیلیکیا به نوعی سپر در دوره ساسانی هم اطلاق می شده. کیلیکیا را سربازان پیاده یا نگاهبانان استفاده می کرده اند. سپری بلند بوده که تقریبا تمام بدن دارنده آن را محافظت می کرده.

بپرس