کیشِ شخصیّت (personality cult)
(یا: شخصیت پرستی) روشی برای ارتقای جایگاه و مقام یک رهبر سیاسی از طریق تبلیغات. در اتحاد شوروی، یوسیف استالین در دهۀ ۱۹۳۰ کیش شخصیت خود را توسعه داد. بعدها مائو تسه تونگ در چین و کیم ایل سونگ در کرۀ شمالی هم از همان شیوه ها برای تحکیم قدرت و رهبری خویش بهره جستند. ازجملۀ رهبران روزگار ما که کیش شخصیت پرستی خود را رواج داده اند، می توان از صدام حسین در عراق و صفر مراد نیازوف در ترکمنستان نام برد. تبلیغات شوروی دربارۀ شخص رهبر در تعارض بارز با اولویتی بود که در دهۀ ۱۹۲۰ برای توده ها قائل می شدند. تصاویر استالین در هر گوشه به نمایش گذاشته می شد؛ کارخانه ها، خیابان ها، و یک شهر به نام استالین نام گذاری شد. او قادر بود که موفقیت های رژیم را به خود نسبت دهد بی آن که مسئولیت شکست ها را برعهده گیرد. این نظام، از برخی جهات، بازتاب موقعیت نیمه الهی ای بود که تزارهای روسیه در قرن ۱۹ از آن برخوردار بودند.
(یا: شخصیت پرستی) روشی برای ارتقای جایگاه و مقام یک رهبر سیاسی از طریق تبلیغات. در اتحاد شوروی، یوسیف استالین در دهۀ ۱۹۳۰ کیش شخصیت خود را توسعه داد. بعدها مائو تسه تونگ در چین و کیم ایل سونگ در کرۀ شمالی هم از همان شیوه ها برای تحکیم قدرت و رهبری خویش بهره جستند. ازجملۀ رهبران روزگار ما که کیش شخصیت پرستی خود را رواج داده اند، می توان از صدام حسین در عراق و صفر مراد نیازوف در ترکمنستان نام برد. تبلیغات شوروی دربارۀ شخص رهبر در تعارض بارز با اولویتی بود که در دهۀ ۱۹۲۰ برای توده ها قائل می شدند. تصاویر استالین در هر گوشه به نمایش گذاشته می شد؛ کارخانه ها، خیابان ها، و یک شهر به نام استالین نام گذاری شد. او قادر بود که موفقیت های رژیم را به خود نسبت دهد بی آن که مسئولیت شکست ها را برعهده گیرد. این نظام، از برخی جهات، بازتاب موقعیت نیمه الهی ای بود که تزارهای روسیه در قرن ۱۹ از آن برخوردار بودند.
wikijoo: کیش_شخصیت