کیبوتص

کیبوتص ها بر اساس جوامع آرمان شهری و ترکیبی از اصول سوسیالیسم و صهیونیسم تأسیس شدند. در دهه های اخیر، برخی از کیبوتص ها خصوصی شده اند و تغییراتی در شیوه زندگی اشتراکی ایجاد شده است.
اولین کیبوتص در سال ۱۹۱۰ تأسیس شد و دگانیا آلف نام داشت. اما امروزه، کشاورزی تا حدودی با سایر شاخه های اقتصادی، از جمله کارخانه های صنعتی و شرکت های فناوری پیشرفته جایگزین شده است.
در سال ۲۰۱۰، ۲۷۰ کیبوتص با مجموع جمعیت ۱۲۶٬۰۰۰ نفر در اسرائیل وجود داشت. کارخانه ها و مزارع آنها ۹ درصد از تولید صنعتی اسرائیل به ارزش ۸ میلیارد دلار آمریکا و ۴۰ درصد از تولید کشاورزی آن به ارزش بیش از ۱٫۷ میلیارد دلار آمریکا را تشکیل می دهند. برخی از کیبوتص ها همچنین صنایع پیشرفته و نظامی قابل توجهی را توسعه داده اند. برای مثال، در سال ۲۰۱۰، کیبوتص ساسا با حدود ۲۰۰ عضو، ۸۵۰ میلیون دلار درآمد سالانه از صنعت پلاستیک نظامی خود کسب کرد.
در حال حاضر، کیبوتص ها در جنبش کیبوتص سکولار با حدود ۲۳۰ کیبوتص، جنبش کیبوتص مذهبی با ۱۶ کیبوتص و سازمان مذهبی بسیار کوچکتر پوعالی آگودات اسرائیل با ۲ کیبوتص سازماندهی شده اند که همه آنها بخشی از جنبش گسترده تر شهرک سازی های اشتراکی هستند.
اولین کیبوتص ها
کیبوتص ها توسط اعضای جنبش بیلو که به فلسطین مهاجرت کرده بودند، تأسیس شدند. مانند اعضای علیای اول که قبل از آنها آمدند و روستاهای کشاورزی ایجاد کردند، اکثر اعضای علیای دوم قصد داشتند کشاورز شوند. این تقریباً تنها شغلی بود که در اقتصاد کشاورزی فلسطین عثمانی در دسترس بود.
اولین کیبوتص، دگانیا آلف بود که در سال ۱۹۱۰ تأسیس شد.
برخی از بنیانگذاران جنبش کیبوتص در اسرائیل از آرمان های اسپارتای باستان، به ویژه در آموزش و زندگی جمعی، تأثیر پذیرفته بودند.
یوسف باراتس، یکی از پیشگامان جنبش کیبوتص، کتابی در مورد تجربیات خود نوشت.
ما به اندازه کافی از کار روی زمین خوشحال بودیم، اما بیشتر و بیشتر مطمئن می شدیم که شیوه های سکونت های قدیمی برای ما نیست. این راهی نبود که ما امیدوار بودیم کشور را آباد کنیم - این روش قدیمی که یهودیان در مقام بالاتر و عرب ها کارگران آنها باشند. به هر حال، ما فکر می کردیم که اصلاً نباید کارفرمایان و کارمندی وجود داشته باشد. باید راه بهتری وجود داشته باشد.