کیاص. [ ک َی ْ یا ] ( ع ص ) کیاص المشی ؛ آنکه در رفتار مابین هر دو ران او دوری و در باطن ران نرمی و فروهشتگی باشد. ( منتهی الارب )( آنندراج ): انه لکیاص المشی ؛ یعنی به درستی که او طوری راه می رود که مابین دو ران وی دوری و در باطن رانهایش نرمی و فروهشتگی است ، و این کنایه است از سرعت سیر. ( ناظم الاطباء ). انه لکیاص المشی ؛ هر دو ران وی نرم است در رفتن یعنی تیزرو است. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
کیاص المشی آنکه در رفتار ما بین هر دو ران او دوری و در باطن ران نرمی و فرو هشتگی باشد . انه لکیاص المشی یعنی بدرستیکه او طوری راه می رود که مابین دو ران وی دوری و در باطن رانهایش نرمی و فرو هشتگی است و این کنایه است از سرعت سیر .
