کیابیا

/kiyAbiyA/

لغت نامه دهخدا

کیابیا. ( اِ مرکب ) در تداول عامه ، کوکبه. جاه و جلال. حشمت. ( فرهنگ فارسی معین ).

( اسم ) کوکبه جاه و جلال حشمت : با هم. عزت و حرمت و کیابیایش با هم. سوز و گداز سید میران در دور و برش طلاق او مسئله روز بود ...

(اِمر. ) (عا. ) شکوه و جلال .

جاه، جلال، شٲن، شوکت.

/keyaa beyaa/ آمدو رفت شاهانه در سرای

مقام و منزلت

جلالت

کیابیا داشتن=پر طمطراق و صاحب جلال بودن