کیاالهراسی. [ یَل ْ هََ / هََرْ را ] ( اِخ ) ابوالحسن علی بن محمدبن علی طبری ، ملقب به عمادالدین و معروف به کیاالهراسی. فقیه شافعی و مفسر. در طبرستان ولادت یافت و به بغداد زیست و عهده دار تدریس در نظامیه شد تا درگذشت. او راست : احکام القرآن. ( ازاعلام زرکلی ج 2 ص 692 ). کیای هراسی ، از مردم طبرستان و هم حوزه درس غزالی بود و بعد از غزالی بهترین ِ شاگردان امام الحرمین شمرده می شد. در جوانی به نیشابوررفت. وی نیکوصورت و خوش سخن و از معیدان درس استاد بود. مدرس نظامیه بغداد شد و به نوشته ابن خلکان و یافعی و دیگر مورخان به سال 504 هَ. ق. یک سال پیش از غزالی وفات یافت. به مناسبت اینکه در نام کیا با اسماعیلیه باطنی شباهتی داشت گرفتار غوغا گشت و مدتی در رنج و مشقت بود تا حقیقت معلوم شد و از چنگ ماجراجویان رهایی یافت. ( غزالی نامه تألیف همایی ص 279 ). و رجوع به همین مأخذ ص 32 و 117 و 130 و 218 شود.
