[ویکی نور] عماد الدین ابو الحسن علی بن محمد بن علی طبری معروف به کیا هراسی(450-504 ه) از مفسران و فقیهان شافعی. نوشته اند خاندانش از مردم خراسان بوده اند ولی در طبرستان(هرّاس)به دنیا آمد.
با امام محمد غزّالی همدرس و از شاگردان امام الحرمین،عطا ملک جوینی بود که نزد او دانش آموخت تا آنکه خود به مقام استادی نایل آمد.مدتی در نیشابور زیست و به تدریس مشغول بود،در بیهق نیز تدریس می نمود،آنگاه به بغداد رفت و در نظامیۀ بغداد به تدریس مشغول شد.از بهترین شاگردان امام الحرمین بود و او را ثانی غزالی می گفتند.در خصایل او نوشته اند که چهره ای زیبا داشت و نیکو سخن می گفت.
کیا بمعنای عظیم القدر نزد مردم است،گویند از آن روی که در نام کیا با اسماعیلیۀ باطنی شباهت داشت او را دستگیر کردند و شکنجه دادند تا اینکه حقیقت معلوم شد.
به خدمت محمد ملک بر کیاروق بن ملکشاه سلجوقی درآمد و منصب قضا در آن دیار را به عهده گرفت. تعصب خاصی بر شافعی و مذهب فقهی او می ورزید.خوش مناظره،خوش سیما و صدا،محب اهل بیت«علیهم السلام» با ذکاوت،خوش فکر و محدث بودن از خصوصیاتی است که دربارۀ وی گفته شده است.
از شاگردان وی سلفی،سعد الخیر بن محمد انصاری را می توان نام برد.
افزون بر احکام قرآن تعلیقی هم بر اصول فقه نوشته است.«لوامع الدلائل فی زوایا المسائل»،«شفاء المسترشدین فی مباحث المجتهدین»و«نقد مفردات الامام احمد»از دیگر تألیفات وی می باشند.
با امام محمد غزّالی همدرس و از شاگردان امام الحرمین،عطا ملک جوینی بود که نزد او دانش آموخت تا آنکه خود به مقام استادی نایل آمد.مدتی در نیشابور زیست و به تدریس مشغول بود،در بیهق نیز تدریس می نمود،آنگاه به بغداد رفت و در نظامیۀ بغداد به تدریس مشغول شد.از بهترین شاگردان امام الحرمین بود و او را ثانی غزالی می گفتند.در خصایل او نوشته اند که چهره ای زیبا داشت و نیکو سخن می گفت.
کیا بمعنای عظیم القدر نزد مردم است،گویند از آن روی که در نام کیا با اسماعیلیۀ باطنی شباهت داشت او را دستگیر کردند و شکنجه دادند تا اینکه حقیقت معلوم شد.
به خدمت محمد ملک بر کیاروق بن ملکشاه سلجوقی درآمد و منصب قضا در آن دیار را به عهده گرفت. تعصب خاصی بر شافعی و مذهب فقهی او می ورزید.خوش مناظره،خوش سیما و صدا،محب اهل بیت«علیهم السلام» با ذکاوت،خوش فکر و محدث بودن از خصوصیاتی است که دربارۀ وی گفته شده است.
از شاگردان وی سلفی،سعد الخیر بن محمد انصاری را می توان نام برد.
افزون بر احکام قرآن تعلیقی هم بر اصول فقه نوشته است.«لوامع الدلائل فی زوایا المسائل»،«شفاء المسترشدین فی مباحث المجتهدین»و«نقد مفردات الامام احمد»از دیگر تألیفات وی می باشند.