کی نشین

لغت نامه دهخدا

کی نشین. [ ک َ / ک ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) آنکه بر جای کیان نشیند. آنکه جانشین شاهان بزرگ است :
سزد گر بود نام او کی پشین
که هم کی نشان است و هم کی نشین.
نظامی ( اقبالنامه چ وحید ص 31 ).

کی نشین. [ ک َ / ک ِ ن ِ ] ( اِخ ) مصحف کی پشین است. ( مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف معین ص 352 ). رجوع به کی پشین شود.

فرهنگ فارسی

مصحف کی پشین است ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس