بهترین پیشوندها و واژگان برایِ " کپی، کپی کردن" :
دیدگاهِ من این است که ما نمی توانیم با یک " تَک" پیشوند نیازمندیِ خود را درباره یِ واژه یِ "کُپی، کُپی کردن" چاره جویی کنیم.
1 - بکارگیریِ پیشوندِ دوتاییِ " بازپی، واپی" :
... [مشاهده متن کامل]
از آنجایی که در فرآیندِ کپی کردن، چیزی یا چیزی هایی از " پیِ " نسخه یِ اصلی برمی آیند، بکارگیریِ پیشوندِ " پی " بسیار درخورنده است.
و همچنین از آنجایی که ما در این فرآیند، "بازآیندگی ( =تکرار ) " داریم، بکارگیریِ پیشوندِ " باز/وا" سزنده است.
نکته: ادیب سلطانی واژه یِ " واپی نگاری، واپی نگاشتن" را در نبیگِ " بنیادهای منطق نگریک" بجایِ " تقلید، تقلید کردن" بکار برده است.
2 - بکارگیریِ پیشوندِ دوتاییِ " ایوپِی ( ایپِی ) ، یکپِی":
چنانکه می دانیم " ایو/ای" پیشوندی در زبانِ پارسیِ میانه به چمِ " یک" بوده است که در واژگانی همچون " ایواز، ایوینَگ ( =آیینه ) " نیز بکار رفته است. پیشوندِ " ایو/ای" بازنمودِ " یکسانی و همدیسگی ( =همشکلی ) " است که هنگامی که دربرابرِ آیینه می ایستید، کاراییِ این پیشوند خود را نشان می دهد. این پیشوند کاراییِ نزدیکی با پیشوندِ " iso " در زبانهایِ اروپایی نیز دارد.
ازآنجایی که آنچه از " پیِ " نسخه اصلی روی می دهد، بازنمودِ " یکسانی " از نسخه اصلی است، می توان از پیشوندِ " پی" و پیشوند دیگری که کاراییِ آن " یکی بودگی" است، بهره برد.
نکته: همچنین ما می توانیم با یک بررسیِ روشن دریابیم که چه تکواژی در زبانِ پارسیِ نوین جایِ پیشوندِ " ایو/ای" نشسته است، و همان را بجایِ " ایو/ای" بکارگیری کنیم و اگر چیزی نَه یافت شد و نَه کاراییِ این پیشوند را داشت، خودِ " ایو/ای" را اَندر کنیم.
3 - بکارگیری پیشوندِ دوتاییِ " بازرو ( =باز. رو ) ".
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پرسش: چه کارواژه هایی را پس از این پیشوندها بنشانیم؟
ما بایددر هر بُوِشگاه ( =موقعیت ) کارواژه یِ همپیوند با آن را بکار ببریم؛ ( درست بمانندِ زبانِ آلمانی ) .
ما هنگامی که می گوییم " کُپی کردن" می توانیم به جایِ آن بگوییم : بازپی کردن، ایوپی/ایپِی کردن
همچنین ادیب سلطانی واژه یِ " واپی نگاشتن" را بکار برده است که من پیشوندِ " ن" را در اینجا بی کاربرد می دانم، پس آن را پاک کرده و واژگانِ " بازپی گاشتن/ بازپِیگار - ، واپی گاشتن/واپِیگار - ، ایوپی گاشتن/ایوپِیگار - ، ایپِی گاشتن/ ایپِی گار - " را پیش می نهم.
( بنواژه " گاشتن" با بُن کنونی " گار" برآمده از ریشه یِ اوستاییِ " کَر" است که ما از این ریشه واژه " کردن" را نیز داریم ) .
نکته: از آنجایی که " پی" دومین پیشوند از این پیشوندهایِ دوگانه است و همچنین اینکه " پی" پیشوندِ جدایی پذیر است، پس خواهیم گفت: بازپی می گاریم/ ایوپی یا ایپِی بگارید/ بازپی می کنیم/ایوپی یا ایپِی می کنیم.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
بگذارید دیدگاهِ خود را پیرامونِ گزینه هایِ 1 تا 3 آزگویم ( =بیان کنم ) :
من گزینه 2 ( = ایوپی/ایپِی ) را بیشتر می پسندم، چراکه پیشوندها به درستی گزیده شده اند، هرچند در پیوند با گزینه 1 ناآشناتر هستند.
دیدگاهِ من این است که ما نمی توانیم با یک " تَک" پیشوند نیازمندیِ خود را درباره یِ واژه یِ "کُپی، کُپی کردن" چاره جویی کنیم.
1 - بکارگیریِ پیشوندِ دوتاییِ " بازپی، واپی" :
... [مشاهده متن کامل]
از آنجایی که در فرآیندِ کپی کردن، چیزی یا چیزی هایی از " پیِ " نسخه یِ اصلی برمی آیند، بکارگیریِ پیشوندِ " پی " بسیار درخورنده است.
و همچنین از آنجایی که ما در این فرآیند، "بازآیندگی ( =تکرار ) " داریم، بکارگیریِ پیشوندِ " باز/وا" سزنده است.
نکته: ادیب سلطانی واژه یِ " واپی نگاری، واپی نگاشتن" را در نبیگِ " بنیادهای منطق نگریک" بجایِ " تقلید، تقلید کردن" بکار برده است.
2 - بکارگیریِ پیشوندِ دوتاییِ " ایوپِی ( ایپِی ) ، یکپِی":
چنانکه می دانیم " ایو/ای" پیشوندی در زبانِ پارسیِ میانه به چمِ " یک" بوده است که در واژگانی همچون " ایواز، ایوینَگ ( =آیینه ) " نیز بکار رفته است. پیشوندِ " ایو/ای" بازنمودِ " یکسانی و همدیسگی ( =همشکلی ) " است که هنگامی که دربرابرِ آیینه می ایستید، کاراییِ این پیشوند خود را نشان می دهد. این پیشوند کاراییِ نزدیکی با پیشوندِ " iso " در زبانهایِ اروپایی نیز دارد.
ازآنجایی که آنچه از " پیِ " نسخه اصلی روی می دهد، بازنمودِ " یکسانی " از نسخه اصلی است، می توان از پیشوندِ " پی" و پیشوند دیگری که کاراییِ آن " یکی بودگی" است، بهره برد.
نکته: همچنین ما می توانیم با یک بررسیِ روشن دریابیم که چه تکواژی در زبانِ پارسیِ نوین جایِ پیشوندِ " ایو/ای" نشسته است، و همان را بجایِ " ایو/ای" بکارگیری کنیم و اگر چیزی نَه یافت شد و نَه کاراییِ این پیشوند را داشت، خودِ " ایو/ای" را اَندر کنیم.
3 - بکارگیری پیشوندِ دوتاییِ " بازرو ( =باز. رو ) ".
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پرسش: چه کارواژه هایی را پس از این پیشوندها بنشانیم؟
ما بایددر هر بُوِشگاه ( =موقعیت ) کارواژه یِ همپیوند با آن را بکار ببریم؛ ( درست بمانندِ زبانِ آلمانی ) .
ما هنگامی که می گوییم " کُپی کردن" می توانیم به جایِ آن بگوییم : بازپی کردن، ایوپی/ایپِی کردن
همچنین ادیب سلطانی واژه یِ " واپی نگاشتن" را بکار برده است که من پیشوندِ " ن" را در اینجا بی کاربرد می دانم، پس آن را پاک کرده و واژگانِ " بازپی گاشتن/ بازپِیگار - ، واپی گاشتن/واپِیگار - ، ایوپی گاشتن/ایوپِیگار - ، ایپِی گاشتن/ ایپِی گار - " را پیش می نهم.
( بنواژه " گاشتن" با بُن کنونی " گار" برآمده از ریشه یِ اوستاییِ " کَر" است که ما از این ریشه واژه " کردن" را نیز داریم ) .
نکته: از آنجایی که " پی" دومین پیشوند از این پیشوندهایِ دوگانه است و همچنین اینکه " پی" پیشوندِ جدایی پذیر است، پس خواهیم گفت: بازپی می گاریم/ ایوپی یا ایپِی بگارید/ بازپی می کنیم/ایوپی یا ایپِی می کنیم.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
بگذارید دیدگاهِ خود را پیرامونِ گزینه هایِ 1 تا 3 آزگویم ( =بیان کنم ) :
من گزینه 2 ( = ایوپی/ایپِی ) را بیشتر می پسندم، چراکه پیشوندها به درستی گزیده شده اند، هرچند در پیوند با گزینه 1 ناآشناتر هستند.