کوئِیکِرها (Quakers)
کوئِیکِرها
کوئِیکِرها
(یا: انجمن دوستان) فرقۀ پروتستان که جورج فاکس در دهۀ ۱۶۶۰ در انگلستان تأسیس کرد. آنان به سبب تبلیغات ضد خشونتشان سرکوب شدند و بسیاری مهاجرت کردند و در کشورهای دیگر ازجمله امریکا (ایالت های پنسیلوانیا و نیوانگلند) اجتماعاتی تشکیل دادند. در ۱۹۹۷ کمابیش ۲۱۹,۸۰۰ عضو در جهان داشتند. آنان معتقدند که خدا با یکایک انسان ها مستقیم سخن می گوید. هیچ آداب و شعائریا اعتقاد نامه ی رسمی ندارند و به هدایت روح القدس متکی اند. عبادت آن ها ساده است و محورش را مراقبه تشکیل می دهد. مراسم مذهبی آنان (که آن را «جلسه» می نامند) در محل جلساتشان برگزار می شود و شکلی خاص ندارد و همه آزادند که نقشی فعال در آن ایفا کنند. آنان روحانی ندارند، ولی ریش سفیدانی از میان خود برمی گزینند. کوئیکرها ضد جنگ اند. گفته اند وجه تسمیۀ کوئیکرها (لرزان ها) سخنی است از فاکس که در عتاب به یک قاضی گفته است «از کلام خدا بترسید و بلرزید». آنان ابتدا جامه های تیره می پوشیدند و همه را به نشانۀ برابری «تو» خطاب می کردند. مخالفت آنان با جنگ و امتناعشان از ادای سوگند و پرداخت عشریه موجب مجازات آن ها می شد. در قرن ۱۹ کوئیکرهای بسیاری مانند الیزابت فرای اصلاح طلبانی سرشناس بودند. در امریکا نیز با صلح طلبی و اعتقادشان به برابری اجتماعی، تعلیم و تربیت و اصلاح زندان ها تأثیری عمیق برجای گذاشته اند. در ۱۹۹۷ عدۀ اعضای آن ها در بریتانیا و ایرلند به کمابیش ۱۹هزار نفر می رسید. جلسۀ دوستان به مجرد ورود اولین نفر و به دعا نشستن او آغاز می شود. فضای حاکم بر جلسه، سکوت و مراقبۀ خاموش است. در ساعتی که دوستان باهم اند، کسی ممکن است کتاب مقدس بخواند و دیگری کتاب مذهبی دیگر. شاید تجربه هایی با اهمیت دینی را نیز با یکدیگر رد و بدل کنند. نشانۀ پایان جلسه این است که دو دوست ریش سفیدی که مسئول جلسه انتخاب شده اند با یکدیگر دست بدهند.
کوئِیکِرها
کوئِیکِرها
(یا: انجمن دوستان) فرقۀ پروتستان که جورج فاکس در دهۀ ۱۶۶۰ در انگلستان تأسیس کرد. آنان به سبب تبلیغات ضد خشونتشان سرکوب شدند و بسیاری مهاجرت کردند و در کشورهای دیگر ازجمله امریکا (ایالت های پنسیلوانیا و نیوانگلند) اجتماعاتی تشکیل دادند. در ۱۹۹۷ کمابیش ۲۱۹,۸۰۰ عضو در جهان داشتند. آنان معتقدند که خدا با یکایک انسان ها مستقیم سخن می گوید. هیچ آداب و شعائریا اعتقاد نامه ی رسمی ندارند و به هدایت روح القدس متکی اند. عبادت آن ها ساده است و محورش را مراقبه تشکیل می دهد. مراسم مذهبی آنان (که آن را «جلسه» می نامند) در محل جلساتشان برگزار می شود و شکلی خاص ندارد و همه آزادند که نقشی فعال در آن ایفا کنند. آنان روحانی ندارند، ولی ریش سفیدانی از میان خود برمی گزینند. کوئیکرها ضد جنگ اند. گفته اند وجه تسمیۀ کوئیکرها (لرزان ها) سخنی است از فاکس که در عتاب به یک قاضی گفته است «از کلام خدا بترسید و بلرزید». آنان ابتدا جامه های تیره می پوشیدند و همه را به نشانۀ برابری «تو» خطاب می کردند. مخالفت آنان با جنگ و امتناعشان از ادای سوگند و پرداخت عشریه موجب مجازات آن ها می شد. در قرن ۱۹ کوئیکرهای بسیاری مانند الیزابت فرای اصلاح طلبانی سرشناس بودند. در امریکا نیز با صلح طلبی و اعتقادشان به برابری اجتماعی، تعلیم و تربیت و اصلاح زندان ها تأثیری عمیق برجای گذاشته اند. در ۱۹۹۷ عدۀ اعضای آن ها در بریتانیا و ایرلند به کمابیش ۱۹هزار نفر می رسید. جلسۀ دوستان به مجرد ورود اولین نفر و به دعا نشستن او آغاز می شود. فضای حاکم بر جلسه، سکوت و مراقبۀ خاموش است. در ساعتی که دوستان باهم اند، کسی ممکن است کتاب مقدس بخواند و دیگری کتاب مذهبی دیگر. شاید تجربه هایی با اهمیت دینی را نیز با یکدیگر رد و بدل کنند. نشانۀ پایان جلسه این است که دو دوست ریش سفیدی که مسئول جلسه انتخاب شده اند با یکدیگر دست بدهند.
wikijoo: کوییکرها