کوئِزون، مانوئل (۱۸۷۸ـ۱۹۴۴)(Quezon, Manuel)
کوئِزون، مانوئل
دولتمرد ملی گرای فیلیپینی، رئیس جمهور فیلیپین (۱۹۳۵ـ۱۹۴۴). کـــوئـــزون اولین رئیس جمهور جامعۀ مشترک المنافع فیلیپین بود. حکومتی به شدت متمرکز برقرار ساخت که به حکومت تک نفری قرابت داشت، ولی در هجوم ژاپنی ها به خطوط دفاعی ژنرال داگلاس مک آرتور در ۱۹۴۱ از خود شجاعت فراوان نشان داد و حاضر به ترک کشورش نشد تا این که فرانکلین روزولت، رئیس جمهور وقت امریکا، شخصاً از او درخواست کرد به امریکا برود. از ۱۹۴۲ تا زمان مرگش در سَرانَک لیک، نیویورک، امریکا، رهبری دولت در تبعید فیلیپین را بر عهده داشت. کوئزون در اولین مجلس ملی فیلیپین در ۱۹۰۷ـ ۱۹۰۹ عضویت داشت و به ریاست آن انتخاب شد و همکاری سیاسی دراز مدت خود را با سرخیو اوسمنیا، حامی جنبش استقلال فیلیپین آغاز کرد. در ۱۹۰۹ عضو هیئت نمایندگی عالی کشورش مقیم در امریکا شد، به واشینگتن رفت و فعالیت خود را برای استقلال کشورش آغاز کرد. تلاش های او به تصویب قانون جونز (۱۹۱۶) انجامید، که در آن خودمختاری بیشتر و استقلال نهایی برای فیلیپین پیش بینی شده بود. در ۱۹۱۶ به عضویت مجلس سنا و ریاست آن رسید که عالی ترین مقام انتخابی کشور در آن زمان به شمار می رفت، و تا ۱۹۳۵ در همین مقام باقی ماند. او از مخالفان سرسخت لئونارد وود فرماندار کل فیلیپین (۱۹۲۱ـ۱۹۲۷) بود و در ۱۹۳۴ به تصویب لایحۀ تایدینگز ـ مک دافی کمک کرد که جامعۀ مشترک المنافع فیلیپین را تأسیس کرد و وعدۀ استقلال کامل را در ۱۹۴۶ داد. در ۱۹۳۵ رئیس جمهور شد و از داگلاس مک آرتور، ژنرال امریکایی، دعوت کرد تا مشاور نظامی او شود و نیروهای مسلح فیلیپین را سازمان دهد. دومین دورۀ ریاست جمهوری او در پناهگاه ضدهوایی در دسامبر ۱۹۴۱ آغاز شد. در ۱۹۴۲ فیلیپین را ترک گفت و در استرالیا به مک آرتور پیوست. تصویب لایحه ای در کنگرۀ امریکا به او اجازه داد که مقام ریاست جمهوری را تا پاک سازی فیلیپین از ژاپنی ها حفظ کند، ولی در ۱۹۴۴ از بیماری سل درگذشت. کوئزون در بالِر، لوزون، متولد شد و در مانیل درس خواند و از کالج سان خوان دِ لتران در ۱۸۹۳ فارغ التحصیل شد. هنگامی که دانشجوی حقوق بود، به ارتش شورشی امیلیو آگینالدوپیوست که در ۱۸۹۸ـ۱۹۰۱ با نیروهای امریکایی می جنگید. به سبب شرکت در این قیام، مدتی کوتاه به زندان افتاد. بعداً، در دانشگاه سان توماس به تحصیل حقوق پرداخت و در ۱۹۰۳ به مقام وکالت رسید. انتخاب وی به فرمانداری ایالت تایاباس در ۱۹۰۵ سرآغاز فعالیت های سیاسی وی بود. پایتخت جدید فیلیپین در جزیرۀ لوسون، و همچنین ایالت تایاباس، در ۱۹۴۶، به یاد او و به نام او نام گذاری شده اند.
کوئِزون، مانوئل
دولتمرد ملی گرای فیلیپینی، رئیس جمهور فیلیپین (۱۹۳۵ـ۱۹۴۴). کـــوئـــزون اولین رئیس جمهور جامعۀ مشترک المنافع فیلیپین بود. حکومتی به شدت متمرکز برقرار ساخت که به حکومت تک نفری قرابت داشت، ولی در هجوم ژاپنی ها به خطوط دفاعی ژنرال داگلاس مک آرتور در ۱۹۴۱ از خود شجاعت فراوان نشان داد و حاضر به ترک کشورش نشد تا این که فرانکلین روزولت، رئیس جمهور وقت امریکا، شخصاً از او درخواست کرد به امریکا برود. از ۱۹۴۲ تا زمان مرگش در سَرانَک لیک، نیویورک، امریکا، رهبری دولت در تبعید فیلیپین را بر عهده داشت. کوئزون در اولین مجلس ملی فیلیپین در ۱۹۰۷ـ ۱۹۰۹ عضویت داشت و به ریاست آن انتخاب شد و همکاری سیاسی دراز مدت خود را با سرخیو اوسمنیا، حامی جنبش استقلال فیلیپین آغاز کرد. در ۱۹۰۹ عضو هیئت نمایندگی عالی کشورش مقیم در امریکا شد، به واشینگتن رفت و فعالیت خود را برای استقلال کشورش آغاز کرد. تلاش های او به تصویب قانون جونز (۱۹۱۶) انجامید، که در آن خودمختاری بیشتر و استقلال نهایی برای فیلیپین پیش بینی شده بود. در ۱۹۱۶ به عضویت مجلس سنا و ریاست آن رسید که عالی ترین مقام انتخابی کشور در آن زمان به شمار می رفت، و تا ۱۹۳۵ در همین مقام باقی ماند. او از مخالفان سرسخت لئونارد وود فرماندار کل فیلیپین (۱۹۲۱ـ۱۹۲۷) بود و در ۱۹۳۴ به تصویب لایحۀ تایدینگز ـ مک دافی کمک کرد که جامعۀ مشترک المنافع فیلیپین را تأسیس کرد و وعدۀ استقلال کامل را در ۱۹۴۶ داد. در ۱۹۳۵ رئیس جمهور شد و از داگلاس مک آرتور، ژنرال امریکایی، دعوت کرد تا مشاور نظامی او شود و نیروهای مسلح فیلیپین را سازمان دهد. دومین دورۀ ریاست جمهوری او در پناهگاه ضدهوایی در دسامبر ۱۹۴۱ آغاز شد. در ۱۹۴۲ فیلیپین را ترک گفت و در استرالیا به مک آرتور پیوست. تصویب لایحه ای در کنگرۀ امریکا به او اجازه داد که مقام ریاست جمهوری را تا پاک سازی فیلیپین از ژاپنی ها حفظ کند، ولی در ۱۹۴۴ از بیماری سل درگذشت. کوئزون در بالِر، لوزون، متولد شد و در مانیل درس خواند و از کالج سان خوان دِ لتران در ۱۸۹۳ فارغ التحصیل شد. هنگامی که دانشجوی حقوق بود، به ارتش شورشی امیلیو آگینالدوپیوست که در ۱۸۹۸ـ۱۹۰۱ با نیروهای امریکایی می جنگید. به سبب شرکت در این قیام، مدتی کوتاه به زندان افتاد. بعداً، در دانشگاه سان توماس به تحصیل حقوق پرداخت و در ۱۹۰۳ به مقام وکالت رسید. انتخاب وی به فرمانداری ایالت تایاباس در ۱۹۰۵ سرآغاز فعالیت های سیاسی وی بود. پایتخت جدید فیلیپین در جزیرۀ لوسون، و همچنین ایالت تایاباس، در ۱۹۴۶، به یاد او و به نام او نام گذاری شده اند.
wikijoo: کویزون،_مانویل_(۱۸۷۸ـ۱۹۴۴)