کوکوشْکا، اُسْکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰)(Kokoschka, Oskar)
تابلوی هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات، اثر اسکار کوکوشکا
نقاش اکسپرسیونیست اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین تأثیر گرفت، و منظره هایی زنده و تمثیل ها و تک چهره هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی عروس باد (طوفان) (۱۹۱۴، موزۀ هنر بازل). تألیفاتش، نمایش نامه ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی گیرند. کُوکُوشکا در وین، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله جوان های رؤیایی (۱۹۰۸)، تأثیر کلیمت را نشان می دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه دار و تحریف شده اش گرایید؛ پوسترِ نمایش نامه اش با نام جنایتکار، امید زن ها (۱۹۰۹) نمونۀ گزیده ای از آثار اوست. «تک چهره های روان شناختیِ» عمیق و غم آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته ترین آثارش به شمار می روند، تابلوی هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات (۱۹۰۹، موزۀ هنر مدرن نیویورک) نمونۀ شاخصی از آن هاست. پس از جنگ جهانی اول، در درسدن به تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴)، و در این شهر با هنرمندان گروه پل رابطۀ نزدیک تری پیدا کرد. رنگ های نقاشی هایش تابناک تر شدند و بیشتر به منظره پردازی پرداخت؛ غالب آن ها همچون نویشتاد (۱۹۲۲، تالار هنر، هامبورگ) واجد همان بی قراری و اضطراری اند که بر تک چهره هایش حاکم اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱ به وین و در ۱۹۳۴ به پراگ رفت. در ۱۹۳۸ هنگامی که نازی ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در انگلستان اقامت گزید و در ۱۹۴۷ تبعۀ آن جا شد. اگرچه پاره ای از آثار متأخرش رفته رفته تزیینی شدند، نقاشی هایی همچون آخرین تک چهره ای که از خودش کشید با نام وقتِ تعطیل است آقایان (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.
تابلوی هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات، اثر اسکار کوکوشکا
نقاش اکسپرسیونیست اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین تأثیر گرفت، و منظره هایی زنده و تمثیل ها و تک چهره هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی عروس باد (طوفان) (۱۹۱۴، موزۀ هنر بازل). تألیفاتش، نمایش نامه ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی گیرند. کُوکُوشکا در وین، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله جوان های رؤیایی (۱۹۰۸)، تأثیر کلیمت را نشان می دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه دار و تحریف شده اش گرایید؛ پوسترِ نمایش نامه اش با نام جنایتکار، امید زن ها (۱۹۰۹) نمونۀ گزیده ای از آثار اوست. «تک چهره های روان شناختیِ» عمیق و غم آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته ترین آثارش به شمار می روند، تابلوی هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات (۱۹۰۹، موزۀ هنر مدرن نیویورک) نمونۀ شاخصی از آن هاست. پس از جنگ جهانی اول، در درسدن به تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴)، و در این شهر با هنرمندان گروه پل رابطۀ نزدیک تری پیدا کرد. رنگ های نقاشی هایش تابناک تر شدند و بیشتر به منظره پردازی پرداخت؛ غالب آن ها همچون نویشتاد (۱۹۲۲، تالار هنر، هامبورگ) واجد همان بی قراری و اضطراری اند که بر تک چهره هایش حاکم اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱ به وین و در ۱۹۳۴ به پراگ رفت. در ۱۹۳۸ هنگامی که نازی ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در انگلستان اقامت گزید و در ۱۹۴۷ تبعۀ آن جا شد. اگرچه پاره ای از آثار متأخرش رفته رفته تزیینی شدند، نقاشی هایی همچون آخرین تک چهره ای که از خودش کشید با نام وقتِ تعطیل است آقایان (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.
wikijoo: کوکوشکا،_اسکار_(۱۸۸۶ـ۱۹۸۰)