کوکزی

لغت نامه دهخدا

کوکزی. [ کُک ْ ] ( اِخ ) میشل وان. نقاش فلاماندی ( 1497 یا 1499-1592 م. ). شاگرد «برنارد وان اورلی » و مجذوب رافائیل بود و به همین علت به ایتالیا رفت و در سال 1532 م. با شهرت درخشانی وارد رم گردید و تابلو «رستاخیز ناجی » را برای کلیسای «سن پیر» ساخت. در بازگشت به میلان به سال 1543 م. محراب سن لوک را به سبک سه لوحه ای نقاشی کرد. لوئی دوم او را نقاش مخصوص خود خواند و او را واداشت که پرده های نقاشی فراوانی به وجود آورد. ( از لاروس و کیه ).

پیشنهاد کاربران

بپرس