کوکْتو، ژان (۱۸۸۹ـ۱۹۶۳)(Cocteau, Jean)
کوکْتو، ژان
شاعر، نمایش نامه نویس، و کارگردان فرانسوی سینما. پیشگام در جنبش مدرنیسم اروپا بود که با پیکاسو، نقاش اسپانیایی، دیاگلیف، طراح روسی رقص و استراوینسکی، آهنگ ساز روسی، کار کرد. چند کتاب شعر و باله، همچون نره گاو بربام (۱۹۲۰)، و نمایش نامه هایی مانند اورفه (۱۹۲۶) و رمانی از زندگی بورژوازی در فرانسه با نام کودکان شرور (۱۹۲۹) منتشر کرد که در ۱۹۴۸ آن را به فیلم درآورد. رمان های او عبارت اند از اکارت بزرگ، توماس شارلاتان، و خاطرات مردی ناشناس. نویسندگی و کارگردانی چند فیلم را برعهده داشته است، ازجمله خون شاعر (۱۹۳۰)، بازگشت ابدی (۱۹۴۳) دیو و دلبر (۱۹۴۶)، اورفه (۱۹۴۹)، و وصیت نامۀ اورفه (۱۹۵۹). کوکتو بیست دفتر شعر و چند مجموعه مقاله منتشر کرد که برخی از آن ها عبارت اند از جوجه خروس و آرلکوین و راز حرفه ای؛ داخل کلیسای سن پیِر در ویلفرانش، نزدیک نیس در ریویرا، را نیز نقاشی کرد (۱۹۵۷). نخستین دفتر شعرش، چراغ علا ءالدین، را در ۱۹سالگی منتشر کرد. درخلال جنگی جهانی دوم رانندۀ آمبولانس در جبهۀ بلژیک بود که بعدها صحنۀ رمان توماس شارلاتان (۱۹۳۳) شد. بلندترین شعرش، دماغۀ امید نیک (۱۹۱۹)، را با الهام از هوانوردی سروده است. تراژدی اورفه نیز در تجدید حیات تراژدی در تئاتر معاصر نقش مهمی داشته است.
کوکْتو، ژان
شاعر، نمایش نامه نویس، و کارگردان فرانسوی سینما. پیشگام در جنبش مدرنیسم اروپا بود که با پیکاسو، نقاش اسپانیایی، دیاگلیف، طراح روسی رقص و استراوینسکی، آهنگ ساز روسی، کار کرد. چند کتاب شعر و باله، همچون نره گاو بربام (۱۹۲۰)، و نمایش نامه هایی مانند اورفه (۱۹۲۶) و رمانی از زندگی بورژوازی در فرانسه با نام کودکان شرور (۱۹۲۹) منتشر کرد که در ۱۹۴۸ آن را به فیلم درآورد. رمان های او عبارت اند از اکارت بزرگ، توماس شارلاتان، و خاطرات مردی ناشناس. نویسندگی و کارگردانی چند فیلم را برعهده داشته است، ازجمله خون شاعر (۱۹۳۰)، بازگشت ابدی (۱۹۴۳) دیو و دلبر (۱۹۴۶)، اورفه (۱۹۴۹)، و وصیت نامۀ اورفه (۱۹۵۹). کوکتو بیست دفتر شعر و چند مجموعه مقاله منتشر کرد که برخی از آن ها عبارت اند از جوجه خروس و آرلکوین و راز حرفه ای؛ داخل کلیسای سن پیِر در ویلفرانش، نزدیک نیس در ریویرا، را نیز نقاشی کرد (۱۹۵۷). نخستین دفتر شعرش، چراغ علا ءالدین، را در ۱۹سالگی منتشر کرد. درخلال جنگی جهانی دوم رانندۀ آمبولانس در جبهۀ بلژیک بود که بعدها صحنۀ رمان توماس شارلاتان (۱۹۳۳) شد. بلندترین شعرش، دماغۀ امید نیک (۱۹۱۹)، را با الهام از هوانوردی سروده است. تراژدی اورفه نیز در تجدید حیات تراژدی در تئاتر معاصر نقش مهمی داشته است.
wikijoo: کوکتو،_ژان_(۱۸۸۹ـ۱۹۶۳)