کوچه راه

لغت نامه دهخدا

کوچه راه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) راه باریک. ( فرهنگ فارسی معین ) :
یافت از دامگاه آن ددگان
کوچه راهی به کوی غمزدگان.

نظامی.

طی نمی گردد به شبگیر حیات جاودان
گرچه زلف او به ظاهر کوچه راهی بیش نیست.

صائب ( از بهار عجم ).

( اسم ) راه باریک : یافت از دامگاه آن ددگان کوچه راهی بکوی غمزدگان . ( هفت پیکر )

ریچه . [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) راه چه . راه باریک و کوچک . ( فرهنگ لغات عامیانه ) .