کوپرنیک

نیکلاس کوپرنیک
دانشمندی لهستانی تبار که نظریه خورشید مرکزی منظومه شمسی را گسترش داد
نیکلاس کوپرنیکس ( انگلیسی: Nicolaus Copernicus؛ ‏‎/koʊˈpɜːrnɪkəs, kə - /‎؛ ‏ لهستانی: Mikołaj Kopernik؛ ‏؛ ‏ آلمانی سفلی قرون وسطی: Niklas Koppernigk؛ ‏ آلمانی: Nikolaus Kopernikus؛ ‏ ۱۹ فوریه ۱۴۷۳ – ۲۴ مه ۱۵۴۳ ) ، اخترشناس، ریاضی دان و اقتصاددانی لهستانی - آلمانی بود که نظریه خورشیدمرکزی منظومه شمسی را گسترش داد و به صورت علمی درآورد. وی پس از سال ها مطالعه و مشاهده اجرام آسمانی به این نتیجه رسید که برخلاف تصوری که کلیسا پشتیبان آن بود زمین در مرکز کائنات قرار ندارد، بلکه این خورشید است که در مرکز منظومه شمسی است و سایر سیارات از جمله زمین به دور آن در حال گردشند.

" اوس " مخفف عبارت " او است " می باشد.
لذا این نام مترادف و هم معنی است با : که او پر از نیکویی است. از طرفی دیگر واژه " کو " میتواند مخفف کلمه " کوه " باشد و یا یک سوال باشد بصورت " کی " یا چه کسی. بهر حال نظریه انقلابی علمی وی تحت عنوان "مرکزیت روشن " یک هدایت بود به سوی حقایق برتر الهی. قبل از او انسان متاثر از آموزه های دینی و جهان بینی های فلسفی و نجومی ارسطو و بطلمیوس بر این باور بود که زمین در مرکز جهان قرار دارد و سماوات یا آسمان های هفتگانه و نه گانه دینی - فلسفی بر گرد او می چرخند. نکته جالب این جاست که علارغم اینکه خداوند از طریق این متفکر نیک اندیش، انسان را به سطح برتری از آگاهی و بیداری هدایت کرده است، با این وجود اندیشمندان دینی به سان کودکان به اسباب بازی های خویش آنچنان دل بسته اند که جدایی و دوری از آنها را هلاکت محض می پندارند. این اسباب بازی ها را میتوان آیات و روایات و احادیث و تفاسیر و نظام های فلسفی و حکمی و دیوان های نثر و نظم عرفانی نامید. به این عزیزان و بزرگواران میتوان یک پند کودکانه داد و آن اینکه؛ درست است که خداوند جهان و انسان و همه مخلوقات را آفریده است اما نه آنطوری که تاکنون ادیان و فلاسفه و حکیمان و عارفان دینی آنرا به گونه های مختلف معجزه ای و افسانه وار و پر از راز و رمز بیان داشته اند. این عزیزان و بزرگواران میتوانند مطمئن باشند که اگر مناجات ها و ستایش ها و عبادات و طاعات و بندگی ها را کنار بگذارند، خداوند متعال در پایان سفر دور و دراز خلقت هرگز آنان را مورد سرزنش و ملامت قرار نخواهد داد و آنان را تنبیه نخواهد کرد. با این اعمال فقط انرژی و عمر شریف خود و دیگران را تلف میکنند. اما اگر این اعمال را در چهار دیواری سرا و کلبه و کوخ خویش و به دور از دیدگاه جامعه انجام دهند، هیچ انتقادی بر آنان جایز نخواهد بود. اما اگر آنها را بر جامعه تحمیل نمایند، مطمعننا در دراز مدت دود آتش زیر خاکستر آن را با چشمان خویش احساس خواهند نمود و خدای ناخواسته اشک هایشان با تاسف و حسرت جانکاه جاری خواهد گردید.