کوهپایه ای

کوهْپایه ای
(یا: کوپایی) از گویش های مرکزی ایران که مردم دهستان کوهپایه از بخش کوهپایة شهرستان اصفهان به آن سخن می گویند. کوهپایه ای به گویش های زفره ای، ورزنه ای و جرقویه ای بسیار نزدیک است. همخوان های این گویش مانند همخوان های فارسی است. از ویژگی های کوهپایه ای آوردن واکة میانجی در خوشه های دو صامتی است که بسیار خفیف ادا می شود. از دیگر ویژگی های بارز کوهپایه ای تبدیل /d/ به /y/ است؛ همچنین به جای صامت /b/، صامت /v/ حفظ می شود: veye «بید»، vafr «برف» که در واژة اخیر جابه جایی دو صامت آخر هم دیده می شود. ترتیب مضاف و مضاف الیه همچون فارسی است که ابتدا مضاف و سپس مضاف الیه می آید و در کوهپایه ای نشانه ای ندارد. در این گویش جنس دستوری وجود نداد. پسوند نکره ساز مثل فارسی -i است؛ پیشوند برای ماضی bi- است: mon to bidi «من تو را دیدم». برخی از واژگان کوهپایه ای: kalak «اجاق»، piye «پدر»، xox «خواهر»، go «که»، ture «شغال» yuz «گردو»، asr «آسیاب»، bo:ne «بهانه»، ye «جر»، kark «مرغ»، jinji «زن»، doti «دختر» و pore «پسر».
50010800