کوه کاف

لغت نامه دهخدا

کوه کاف. ( نف مرکب ) کوه کافنده. شکافنده کوه. ( فرهنگ فارسی معین ) :
بدان گونه زد نعره ای کوه کاف
که سیمرغ لرزید در کوه قاف.

اسدی ( فرهنگ فارسی معین ).

( صفت ) شکافند. کوه : بدان گونه زد نعر. کوه کاف که سیمرغ لرزید در کوه قاف . ( اسدی )

کوه کافنده، شکافندۀ کوه: برآن گونه زد نعرۀ کوه کاف / که سیمرغ بگریخت در کوه قاف (اسدی: ۳۹۱ ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید