کوه در. [ دَ ] ( نف مرکب ) آنکه یا آنچه کوه رابدرد. کوه شکاف . ( از فرهنگ فارسی معین ) : نوک سنان کوه در سینه دوز اواز بازوی سپهر کمانکش سپر گشاد. ( جوامعالحکایات از فرهنگ فارسی معین ) .
کوه سنب . [ سُمْب ْ ] ( نف مرکب ) کوه سنبنده . آنکه کوه را سوراخ کند. ( فرهنگ فارسی معین ) : کوه سنب از خدنگ قاف شکاف چرخ دوز از سنان ناوک لاف . سنائی ( حدیقه از فرهنگ فارسی معین ) .