کوه ابوقبیس

[ویکی شیعه] اَبوقُبَیس، کوهی در شهر مکه و روبه روی رکن حجرالاسود مسجدالحرام که در منابع تاریخی و جغرافیایی مکه، بسیار از آن یاد شده است. ابوقبیس نزدیک ترین کوه به کعبه و بنابر منابع اسلامی، محل فرود آمدن حضرت آدم و حوا از بهشت و مدفن حضرت آدم است. این کوه و بناهای برفراز آن از قدیم زیارتگاه حج گزاران و زائران، به ویژه شیعیان ایرانی بوده است.
ابوقبیس بنابر منابع تاریخ محلی مکه، محل فرود آمدن حضرت آدم و حوا از بهشت و مدفن حضرت آدم است. فاکهی از مورخان قرن سوم هجری از وجود مسجدی به نام «ابراهیم» بر ابوقبیس خبر داده است؛ اما در اینکه مراد از نام این مسجد، حضرت ابراهیم خلیل باشد، اختلاف است. در دوره های بعد بناهای دیگری بر آن ساخته شد. این کوه و بناهای برفراز آن از قدیم زیارتگاه حج گزاران و زائران، به ویژه شیعیان ایرانی بوده است.
در منابع تاریخی و روایی، کاربردهای سیاسی، اجتماعی و نظامی برای این کوه ذکر شده است، از جمله برخی بزرگان و امیران و نیز حکومت های دوره اسلامی، نظر به مشرف بودن این کوه بر مسجدالحرام و شهر مکه، بر فراز آن، قلعه یا سنگرهای نظامی می ساخته اند که در منابع تاریخی نیز انعکاس یافته است. همچنین چون کوه بر مسجدالحرام و محله های اطراف آن اشراف داشته، برخی اعلان های عمومی بر دامنه این کوه انجام می شده و کسی بدانجا می رفته و با صدای بلند جار می زده است.

[ویکی اهل البیت] کوهی است که از شرق، کعبه مشرّفه بر آن مشرف می باشد.
امروزه این کوه پوشیده از ساختمان است. می گویند: کسی که روی ابوقبیس بایستد، طائف را می بیند. بدیهی است که مقصود از طائف همان شهر معروف نیست بلکه مراد، طواف کننده بر گرد خانه خداست.
محمد محمدحسن شرّاب ، فرهنگ اعلام جغرافیایی، تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ترجمه حمیدرضا شیخی.