شود دو کونه چو گلزار و بزم چون گلشن .
امیرمعزی ( از فرهنگ رشیدی ).
از نشان دو کونه من غر.سنائی ( از فرهنگ رشیدی ).
|| پیازپاره ای نباتات چون پیاز نرگس و سنبل و جز آن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || قسمت خوراکی بعضی گیاهها. غده بعض گیاهان چون سیب زمینی و شلغم و زردک و امثال آن. جزء مأکول بعض گیاهان ملصق به ریشه چون سیب زمینی و غیره. بیخ پاره ای نباتات چون کلم وشلغم و ترب و سیب زمینی و آن را خایه نیز گویند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). ته چیزهایی ، نظیر: پیاز وتربچه و نظایر آن. || های آخر کلمه ، های نسبت و تشبیه است. ( فرهنگ لغات عامیانه جمالزاده ). || بیخ. ریشه. بن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).- کونه بستن ؛ ریشه کردن : پیاز آدم ، هر جایی کونه نمی بندد. ( امثال و حکم دهخدا ).
- کونه کردن پیاز ؛ پاگیرشدن. استوار شدن در جایی. سابقه پیدا کردن و نفوذ یافتن و میخ خود را کوبیدن : بگذار فلان کس یک قدری پیازش در اینجا کونه کند، آن وقت خودش را نشان می دهد. ( فرهنگ لغات عامیانه جمالزاده ).
|| ته چیزی. ( فرهنگ فارسی معین ). || قسمتی که از بن گروهه خمیر گیرند آنگاه که گروهه بزرگتر از اندازه مقصود باشد. پرازده. ( فرزدق ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || ته میوه هایی ، چون : خیار، سیب ، گلابی و غیره. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || بقیه وام و جز آن. بقیه حساب. ذُبابة. ذُنانة. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به کونه گذاشتن شود.
