کومودوس

کومودوس به توان بدنی خود می بالید و اندیشه های فلسفی پدرش را خوار می داشت. او فرمان داده بود تا تندیس های بسیاری از او بسازند که وی را چونان هرکول در پوست شیر و با گرز نشان می داد. او خود را باززاییده هرکول می دانست و گاه به تقلید از قهرمانان افسانه ای در میدان های مسابقه به جنگ با جانوران درنده می پرداخت. نویسندگان تاریخ آگوستی نوشته اند که او تیرانداز ورزیده ای بود که می توانست در هنگام تاخت با اسب پیکان را به سر شترمرغ نشانه رود یا پلنگی را که در میدان رها کرده بودند از پای بیندازد.
او همچنین گرایش بسیاری به نبرد گلادیاتوری داشت. وی خود پوشش گلادیاتورها را می پوشید و در برابر دیدگان مردمان رم به نبرد با اینان می پرداخت. این کار مردمان را از او دلزده می ساخت چرا که گلادیاتورها در نزد رومیان پست ترین ردهٔ مردمان شمرده می شدند و ایشان دوست نداشتند امپراتورشان را در پوشش گلادیاتور ببینند. کومودوس در نبردها پیروز می شد و البته این از برای تسلیم شدن گلادیاتورها در برابر امپراتور بود. وی برای گردآوردن مردمان رم در میدان نبرد با گلادیاتورها سکه های بسیاری را می پرداخت که به اقتصاد روم زیان بسیاری می رساند. کومودوس که در تمامی طول دوره حکومت خود هیچ توجه ای به مدیریت امپراتوری نکرد، به نوبه حکومت خود را به دست مقامات و خادمان مورداعتماد خود می سپرد، او اول از اتاق دار موردعلاقه خود ساتروس بین سال ۱۸۰ تا ۱۸۲ شروع کرد و مسئولیت خود به عنوان امپراتور را در دست او سپرد و بعد بین سال ۱۸۲ تا ۱۸۵ بار امپراتوری را به دست تیگیدیوس پرنیس، رئیس جاه طلب گارد پرتورین خود سپرد و در نهایت بین سالهای ۱۸۵ تا ۱۹۰ مسئولیت را به دست مارکوس اورلیوس کلیاندر که هم اتاق دار و هم رئیس گارد پرتورین بود سپرد، همه آنها به نوبه خود از فیض کومودوس افتادند و در آخر به فرمان خود کومودوس سر زده شدند، سالهای آخر سلطنت کومودوس بین ۱۹۰ تا ۱۹۲ در وحشت کامل و بزرگنمایی خود گذشت و در تمامی این مدت جناحی پر از دسیسه چینی و بانفوذ به رهبری معشوقه او مارسیا، اتاق دار جدید خود اکلکتوس و رئیس گارد پرتورین خود کوینتوس امیلیوس لائتوس ثبات فعلی دولت را حفظ کردند.