کومر ارنست

کومِر، اِرنْسْت (۱۸۱۰ـ۱۸۹۳)(Kummer, Ernst)
کومِر، اِرنْسْت
ریاضی دان آلمانی. ضمن تلاش برای اثبات قضیۀ آخر فرما، مفهوم اعداد ایده آل را ابداع کرد. همچنین، تحقیقاتش در زمینۀ دستگاه پرتوهای نور به کشف رویۀ درجۀ چهارمی انجامید که به رویۀ کومر معروف است. در زُراو، ژاری فعلی در لهستان، زاده شد و در هاله درس خواند. از ۱۸۴۲ تا ۱۸۵۵، استاد دانشگاه برسلاو بود و سپس به استادی دانشگاه برلین و دانشکدۀ جنگ برلینمنصوب شد. مفهوم اعداد ایده آل یکی از بارآورترین و مؤثرترین ایده ها در تاریخ ریاضیات است. کومر به کمک آن ها در ۱۸۵۰ ثابت کرد که رابطۀxp + yp + zp = ۰ در اعداد صحیح ناصفر، به ازای اعداد اول منتظم p که طبقۀ خاصی از اعداد اول مرتبط با اعداد برنولیاند، نمی تواند برقرار باشد. سپس، معلوم کرد که عددهای اول کوچک تر از ۱۰۰ که منتظم نیستند عبارت اند از ۳۷، ۵۹، و ۶۷. او سال های بسیار به تحقیق در این مسئله ادامه داد و سرانجام توانست عدم امکان رابطۀ بالا را به ازای همۀ اعداد اولp < ۱۰۰ ثابت کند. رویۀ کومر رویه ای از درجۀ چهارم است و می توان گفت رویۀ تکینِ مجتمع خط های درجۀ دوم، و به تعبیری عبارت از رویۀ موج در فضای چهاربعدی است. کومر همچنین با پژوهش در زمینۀ سری های اَبَرهندسی خدمت مهمی به نظریۀ توابع کرد.