کوفچ
لغت نامه دهخدا
کوفچ. ( اِخ ) بلوچ قُفص. کوچ و بلوچ. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). کوفج : عبداﷲبن عبداﷲ سلول و سهیل بن عدی با سپاه به کرمان شده بودند به سال بیست ودو اندر، سال بیست وسه اندر حرب کردند، اندر کرمان سپاهی بسیار گرد آمد و آنجا به کوههای کرمان اندر مردمانی اند که ایشان را کوفچ خوانند و به تازی قوفص نویسند به حدود کرمان حرب کردند و خدای تعالی مسلمانان را ظفر داد. ( ترجمه تاریخ بلعمی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به کوفج ، کوفجان ، کوفجیان ، کوچ ، «کوچ و بلوچ » شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید