کوفن

لغت نامه دهخدا

کوفن. [ ف َ ] ( اِخ ) از بلاد خراسان و از بناهای عبداﷲبن طاهر است. ( از انساب سمعانی ). شهرک کوچکی است در خراسان که در شش فرسخی ابیورد واقع است و عبداﷲبن طاهر در دوران خلافت مأمون آن را احداث کرد. ( از معجم البلدان ). قصبه ای است میان نسا و ابیورد و از آنجاست ابوالمظفر محمدبن احمدبن محمدبن احمد المعاوی الکوفنی الشاعر. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

پیشنهاد کاربران

بپرس