کوعاء

لغت نامه دهخدا

کوعاء. [ ک َ ] ( ع ص ) مؤنث اکوع. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). مؤنث اکوع ؛ زنی که کاع آن بزرگ باشد و یا استخوانهای زند آن کج بود. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به اکوع شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس