کوزک و تال

(یا: طشت و کوزه) از سازهای ایدیوفون ترکیبی متشکل از دو کوزۀ سفالی و طشتی فلزی. از قدیمی ترین و اصیل ترین سازهای کوبه ای بلوچی است که امروز کمتر از آن استفاده می شود. در گذشته این ساز در همۀ مناطق بلوچستان رایج بود، اما با متداول شدن دهلک یا دُکُّر و به ویژه دهلک نال، کوزک و تال رفته رفته به فراموشی سپرده شد. هنگام نواختن، در هر دو کوزه مقداری آب می کنند. حجم آب دو کوزه یکسان نیست. بنابراین، صدای آن دو با هم تفاوت دارد. در میان دو کوزه یک جام فلزی سماور به شکل وارونه قرار می گیرد. نوازنده با کف هر دو دست بر دهانۀ کوزه ها و پشت طشت ضربه می زند و طشت و کوزه را به صدا درمی آورد. طشت و کوزه، به ویژه در گروه های موسیقی سَوتی بلوچستان، ترانه های شاد بلوچی، نواخته می شود.