کوزوو ارتش آزادی بخش. کوزوو، ارتش آزادی بخش (Kosovo Liberation Army)
نیرویی شبه نظامی سازمان یافته در ۱۹۹۶ در استان کوزووی یوگسلاوی و جنبشی فعال در مبارزۀ برای استقلال کوزوو. ارتش آزادی بخش کوزوو در ۱۹۹۸ فرماندهی قیامی را برعهده گرفت که به سرعت در همۀ بخش های استان گسترش یافت. این ارتش، که مقام های صرب و روسیه آن را سازمانی تروریستی خواندند، در فاصلۀ ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸ بخش بزرگی از خاک این استان را زیر کنترل خود درآورد، ولی در تابستان ۱۹۹۸ صرب ها شروع به جنگیدن و عقب راندن آن ها کردند و تا آوریل ۱۹۹۹، یک ماه پس از حملۀ ناتو به یوگسلاوی، این سازمان از میان رفته بود. ارتش آزادی بخش کوزوو در گفت وگوهای صلح رامبویه در فوریۀ ۱۹۹۹ حضور یافت و موافقت نامۀ صلح را امضا کرد. این ارتش با نیروی هوایی ناتو همکاری و عملیات خود را با بمباران های هوایی ناتو بر ضد هدف های نظامی در یوگسلاوی هماهنگ کرد. بنابر گزارش ها، ارتش آزادی بخش کوزوو در ۱۹۹۳ در جلسه ای محرمانه در پریستینا، مرکز کوزوو، پایه گذاری شد. پس از امضای پیمان صلح دیتون در ۱۹۹۵، جامعۀ بین المللی مسئلۀ خودمختاری کوزوو را کاملاً کنار گذاشت. از همین رو، ارتش آزادی بخش کوزوو حملات پراکندۀ خود را بر ضد نیروهای انتظامی صرب در کوزوو آغاز کرد و برای نخستین بار در ژوئن ۱۹۹۶ در انظار پدیدار شد و مسئولیت این حملات را برعهده گرفت. در تشکیل این ارتش، جنبش مردمی کوزوو، که حزبی کوچک و زیرزمینی و در ۱۹۸۲ پایه گذاری شده بود، نقش مهمی ایفا کرد. همۀ نیروهای تحت فرمان ارتش آزادی بخش کوزوو در ۱۹۹۸ برابر با ۱۲هزار تا ۲۰هزار تن برآورد شده است که در هسته های کوچک مرکب از چند صد کُماندوی ورزیده و گروه های کوچک تری مرکب از سه تا پنج جنگجو سازمان یافته اند. بیشتر اعضای اصلی ارتش آزادی بخش کوزوو را سربازان حرفه ای کارآزموده، که سابقاً در ارتش یوگسلاوی عضویت داشتند، یا اعضای سابق سرویس امنیت داخلی دولت تشکیل می دهند. بقیه نیز عمدتاً اتباع آلبانی، ازجمله اعضای پیشین ارتش آلبانی، و نیز حدود ۱۰۰۰ تن مزدور خارجی اند.
نیرویی شبه نظامی سازمان یافته در ۱۹۹۶ در استان کوزووی یوگسلاوی و جنبشی فعال در مبارزۀ برای استقلال کوزوو. ارتش آزادی بخش کوزوو در ۱۹۹۸ فرماندهی قیامی را برعهده گرفت که به سرعت در همۀ بخش های استان گسترش یافت. این ارتش، که مقام های صرب و روسیه آن را سازمانی تروریستی خواندند، در فاصلۀ ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸ بخش بزرگی از خاک این استان را زیر کنترل خود درآورد، ولی در تابستان ۱۹۹۸ صرب ها شروع به جنگیدن و عقب راندن آن ها کردند و تا آوریل ۱۹۹۹، یک ماه پس از حملۀ ناتو به یوگسلاوی، این سازمان از میان رفته بود. ارتش آزادی بخش کوزوو در گفت وگوهای صلح رامبویه در فوریۀ ۱۹۹۹ حضور یافت و موافقت نامۀ صلح را امضا کرد. این ارتش با نیروی هوایی ناتو همکاری و عملیات خود را با بمباران های هوایی ناتو بر ضد هدف های نظامی در یوگسلاوی هماهنگ کرد. بنابر گزارش ها، ارتش آزادی بخش کوزوو در ۱۹۹۳ در جلسه ای محرمانه در پریستینا، مرکز کوزوو، پایه گذاری شد. پس از امضای پیمان صلح دیتون در ۱۹۹۵، جامعۀ بین المللی مسئلۀ خودمختاری کوزوو را کاملاً کنار گذاشت. از همین رو، ارتش آزادی بخش کوزوو حملات پراکندۀ خود را بر ضد نیروهای انتظامی صرب در کوزوو آغاز کرد و برای نخستین بار در ژوئن ۱۹۹۶ در انظار پدیدار شد و مسئولیت این حملات را برعهده گرفت. در تشکیل این ارتش، جنبش مردمی کوزوو، که حزبی کوچک و زیرزمینی و در ۱۹۸۲ پایه گذاری شده بود، نقش مهمی ایفا کرد. همۀ نیروهای تحت فرمان ارتش آزادی بخش کوزوو در ۱۹۹۸ برابر با ۱۲هزار تا ۲۰هزار تن برآورد شده است که در هسته های کوچک مرکب از چند صد کُماندوی ورزیده و گروه های کوچک تری مرکب از سه تا پنج جنگجو سازمان یافته اند. بیشتر اعضای اصلی ارتش آزادی بخش کوزوو را سربازان حرفه ای کارآزموده، که سابقاً در ارتش یوگسلاوی عضویت داشتند، یا اعضای سابق سرویس امنیت داخلی دولت تشکیل می دهند. بقیه نیز عمدتاً اتباع آلبانی، ازجمله اعضای پیشین ارتش آلبانی، و نیز حدود ۱۰۰۰ تن مزدور خارجی اند.
wikijoo: کوزوو،_ارتش_آزادی_بخش