کوزه کنان
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
پیشنهاد کاربران
کوزه کنان یکی از شهرهای بخش مرکزی استان آذربایجان شرقی ایران است. فاصله ی آن با مرکز استان تبریز ۷۵ کیلومتر و با مرکز شهرستان ۱۲ کیلومتر است.
این شهر از شمال به کوه های میشوداغ، از جنوب به روستای یوسف آباد، از غرب به بندر شرفخانه و از شرق به شهر خامنه منتهی می شود. در دامنه کوه های میشاب ( می شوداغ ) گل های لاله عباسی و ریواس به صورت وحشی و خودرو وجود دارد. در شمال غربی آن نیز معادن نمک حاوی سنگ های نمک با خلوص بالا دیده می شود که در حال حاضر نیز از آن ها بهره برداری می شود. در مجاورت این معادن دو چشمه نزدیک به هم وجود دارد.
... [مشاهده متن کامل]
جمعیت کوزه کنان بیش از پنج هزار نفر است و شغل اغلب ساکنان آن کشاورزی است؛ اما جمعی از اهالی این شهر نیز سفالگرند. مسجد جامع ( جمعه مسجد ) که درب ورودی و منبر آن ارزش تاریخی دارد، از مکان های دیدنی محسوب می شود. آثار و بقایای کوزه و سفال های قدیمی که گاه به صورت اتفاقی در آن یافت می شود نشان دهنده حرفه اصلی پیشینیان و احتمالاً وجه تسمیه این شهر می باشد. بنیان گذار کوزه گری به روش نوین در این شهر حاج اسماعیل عباسقلی زاده آزاد است. این شهر به «کوزه کنان مهد هنر سفال ایران» مشهور شده است.
کوزه کنان: «شهری است در حدود ده فرسخی تبریز» با جمعیتی در حدود 10000نفر. این شهر در قسمت غربی شهرستان شبستر و در بخش موسوم به گونئی مرکزی قرار دارد. گونئی به معنای آرانک و در نهایت ارونق می باشد. یاقوت حمدی در معجم البلدان آورده است که در کوزه کنان ۷۵۰۰۰ خانوار زندگی می کنند. مسلماً این ارقام قابل توجه و در واقع حکایت از قدمت و اهمیت کوزه کنان دارد کلاویخو در سفرنامه خود راجع به این روستا آورده است که: شب را در کوزه کنان که - سابقاً محل بزرگی بوده و فعلاً بیشتر قسمت های آن ویران است - خوابیدم گویند باعث این ویرانی، امپراتور طغتمش خان بود که از امیر تیمور شکست یافت و از قدرت افتاد. در کوزه کنان بسیاری از ارمنیان را دیدم که در آنجا مسکن داشتند. از جمله مشاهیر این خطه می توان از: نقشبندی کوزه کنانی، ملتجی کوزه کنان، همت کوزه کنانی و ملا ابو محمد کوزه کنانی حاج مهدی کوزه کنانی رجل مشهور قاجار که خانه اش در تبریز به خانه مشروطیت شناخته شده و تاکنون پابرجاست نام برد اهالی شهر معتقدند که: همانگونه که از مرحوم آیت الله نجفی مرعشی روایت شده است بعد از اسلام سه سادات اصیل به آذربایجان قدم نهاده اند که از آن سه یک نفر در کوزه کنان سکنی گزیده است و از این جهت کوزه کنان را دروازه سید نیز نام نهاده اند ظاهراً کوزه کنان همانگونه که از نامش پیداست مهد سفالگری بوده چرا که در حفاری های مختلف این روستا، کوزه های بزرگی که غالباً در حدود ۱۰۰ لیتر آب در خود جای می دهند به ضخامت ۷–۶ سانتی متر بدست آمده است. برای مثال ( خرابه لر ) که در قسمت جنوب شرقی روستای کوزه کنان قرار دارد. ابتدا مسکونی بوده اما مشخص نیست چه حادثه ای رخ داده که مردم از آن ناحیه کوچ کرده اند. به هر ترتیب به هنگام حفاری زمین در این منطقه یا به هنگام کشاورزی در اراضی همجوار با خرابه آثار سفالینه زیبا و قابل توجهی بدست آمده است. کوزه کنان دارای چشمه های متعددی می باشد که از جمله آن ها هادی کهریز و تازه کهریز می باشد. همچنین دو قنات به نام های قنوات آقا ملک و آقا کریم در بالا دست این آبادی وجود دارد که به شور گوئللری معروفند با توجه به لوله های سغالینی که در داخل آبادی در اثر حفاری ها بدست آمده اند مشخص می شود سابقاً آب این قنوات تا پایین ترین نقاط روستا منتقل می شده است.
این شهر از شمال به کوه های میشوداغ، از جنوب به روستای یوسف آباد، از غرب به بندر شرفخانه و از شرق به شهر خامنه منتهی می شود. در دامنه کوه های میشاب ( می شوداغ ) گل های لاله عباسی و ریواس به صورت وحشی و خودرو وجود دارد. در شمال غربی آن نیز معادن نمک حاوی سنگ های نمک با خلوص بالا دیده می شود که در حال حاضر نیز از آن ها بهره برداری می شود. در مجاورت این معادن دو چشمه نزدیک به هم وجود دارد.
... [مشاهده متن کامل]
جمعیت کوزه کنان بیش از پنج هزار نفر است و شغل اغلب ساکنان آن کشاورزی است؛ اما جمعی از اهالی این شهر نیز سفالگرند. مسجد جامع ( جمعه مسجد ) که درب ورودی و منبر آن ارزش تاریخی دارد، از مکان های دیدنی محسوب می شود. آثار و بقایای کوزه و سفال های قدیمی که گاه به صورت اتفاقی در آن یافت می شود نشان دهنده حرفه اصلی پیشینیان و احتمالاً وجه تسمیه این شهر می باشد. بنیان گذار کوزه گری به روش نوین در این شهر حاج اسماعیل عباسقلی زاده آزاد است. این شهر به «کوزه کنان مهد هنر سفال ایران» مشهور شده است.
کوزه کنان: «شهری است در حدود ده فرسخی تبریز» با جمعیتی در حدود 10000نفر. این شهر در قسمت غربی شهرستان شبستر و در بخش موسوم به گونئی مرکزی قرار دارد. گونئی به معنای آرانک و در نهایت ارونق می باشد. یاقوت حمدی در معجم البلدان آورده است که در کوزه کنان ۷۵۰۰۰ خانوار زندگی می کنند. مسلماً این ارقام قابل توجه و در واقع حکایت از قدمت و اهمیت کوزه کنان دارد کلاویخو در سفرنامه خود راجع به این روستا آورده است که: شب را در کوزه کنان که - سابقاً محل بزرگی بوده و فعلاً بیشتر قسمت های آن ویران است - خوابیدم گویند باعث این ویرانی، امپراتور طغتمش خان بود که از امیر تیمور شکست یافت و از قدرت افتاد. در کوزه کنان بسیاری از ارمنیان را دیدم که در آنجا مسکن داشتند. از جمله مشاهیر این خطه می توان از: نقشبندی کوزه کنانی، ملتجی کوزه کنان، همت کوزه کنانی و ملا ابو محمد کوزه کنانی حاج مهدی کوزه کنانی رجل مشهور قاجار که خانه اش در تبریز به خانه مشروطیت شناخته شده و تاکنون پابرجاست نام برد اهالی شهر معتقدند که: همانگونه که از مرحوم آیت الله نجفی مرعشی روایت شده است بعد از اسلام سه سادات اصیل به آذربایجان قدم نهاده اند که از آن سه یک نفر در کوزه کنان سکنی گزیده است و از این جهت کوزه کنان را دروازه سید نیز نام نهاده اند ظاهراً کوزه کنان همانگونه که از نامش پیداست مهد سفالگری بوده چرا که در حفاری های مختلف این روستا، کوزه های بزرگی که غالباً در حدود ۱۰۰ لیتر آب در خود جای می دهند به ضخامت ۷–۶ سانتی متر بدست آمده است. برای مثال ( خرابه لر ) که در قسمت جنوب شرقی روستای کوزه کنان قرار دارد. ابتدا مسکونی بوده اما مشخص نیست چه حادثه ای رخ داده که مردم از آن ناحیه کوچ کرده اند. به هر ترتیب به هنگام حفاری زمین در این منطقه یا به هنگام کشاورزی در اراضی همجوار با خرابه آثار سفالینه زیبا و قابل توجهی بدست آمده است. کوزه کنان دارای چشمه های متعددی می باشد که از جمله آن ها هادی کهریز و تازه کهریز می باشد. همچنین دو قنات به نام های قنوات آقا ملک و آقا کریم در بالا دست این آبادی وجود دارد که به شور گوئللری معروفند با توجه به لوله های سغالینی که در داخل آبادی در اثر حفاری ها بدست آمده اند مشخص می شود سابقاً آب این قنوات تا پایین ترین نقاط روستا منتقل می شده است.
کوزه کنان به معنی مهد سفال ایران می باشد