کوزه شیپوری زرد ( نام علمی: Sarracenia flava ) ، [ ۲] گیاهی گوشت خوار از خانواده شیپوری کوزگان است. مانند همه شیپوری کوزگان، بومی دنیای جدید است. دامنه آن از جنوب آلاباما، از طریق فلوریدا و جورجیا، تا دشت های ساحلی جنوب ویرجینیا، کارولینای شمالی و کارولینای جنوبی گسترش می یابد. همچنین جمعیت در پیمونت، شهرستان مندوسینو، کالیفرنیا[ ۳] و کوه های کارولینای شمالی وجود دارد.
مانند سایر اعضای جنس کوزه شیپوری، کوزه شیپوری زرد حشرات را با استفاده از یک برگ نورد شده به دام می اندازد، که در این گونه به رنگ زرد جذاب است و ارتفاع آن به بیش از یک متر نیز می رسد[ ۴] ( اگرچه ۵۰ سانتی متر معمول تر است ) .
قسمت بالایی برگ به یک کلاهک باز می شود که از ورود باران اضافی به داخل پارچ و رقیق شدن ترشحات گوارشی داخل آن جلوگیری می کند. نواحی بالایی پارچ با کرک های کوتاه، سفت و رو به پایین پوشیده شده است، که برای هدایت حشرات در قسمت های بالایی برگ به سمت دهانه لوله پارچ قرار می گیرد. نواحی بالایی نیز دارای طرح های درخشان با نشانه های آنتوسیانین گل مانند هستند، به ویژه در جوره های کوزه شیپوری زرد جوره روجلی و کوزه شیپوری زرد جوره اورناتا، این نشانه ها برای جذب طعمه حشرات نیز مفید است.
دهانه لوله پارچ به صورت یک «نکتار رول» یا پریستوم ( Peristome ) که سطح آن با غدد ترشح کننده شهد پوشانده شده است، برگشت داده می شود. شهد نه تنها حاوی قند است، بلکه حاوی آلکالوئید کونین ( سمی که در شوکران نیز یافت می شود ) نیز می باشد که احتمالاً طعمه را مسموم می کند. طعمه هایی که وارد لوله می شوند متوجه می شوند که پایه آنها به دلیل ترشحات صاف و مومی شکل موجود در سطوح قسمت بالایی لوله بسیار نامشخص است. حشراتی که جا پای خود را روی این سطح از دست می دهند به پایین لوله سقوط می کنند، جایی که ترکیبی از مایع گوارشی، عوامل مرطوب کننده و موهای رو به داخل مانع از فرار آنها می شود. گزارش شده است که برخی از حشرات بزرگ ( مانند زنبورها ) با جویدن راه خود از طریق دیواره لوله از پارچ ها فرار می کنند.
در بهار این گیاه گل های بزرگی با تقارن ۵ برابری تولید می کند. گلبرگ های زرد بلند و بندمانند هستند و بر روی چترمانند گل آویزان هستند که در انتهای یک پرده ۵۰ سانتی متری وارونه نگه داشته می شوند. کلاله گل در نوک آن دیده می شود. از "پره های" این چتر.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمانند سایر اعضای جنس کوزه شیپوری، کوزه شیپوری زرد حشرات را با استفاده از یک برگ نورد شده به دام می اندازد، که در این گونه به رنگ زرد جذاب است و ارتفاع آن به بیش از یک متر نیز می رسد[ ۴] ( اگرچه ۵۰ سانتی متر معمول تر است ) .
قسمت بالایی برگ به یک کلاهک باز می شود که از ورود باران اضافی به داخل پارچ و رقیق شدن ترشحات گوارشی داخل آن جلوگیری می کند. نواحی بالایی پارچ با کرک های کوتاه، سفت و رو به پایین پوشیده شده است، که برای هدایت حشرات در قسمت های بالایی برگ به سمت دهانه لوله پارچ قرار می گیرد. نواحی بالایی نیز دارای طرح های درخشان با نشانه های آنتوسیانین گل مانند هستند، به ویژه در جوره های کوزه شیپوری زرد جوره روجلی و کوزه شیپوری زرد جوره اورناتا، این نشانه ها برای جذب طعمه حشرات نیز مفید است.
دهانه لوله پارچ به صورت یک «نکتار رول» یا پریستوم ( Peristome ) که سطح آن با غدد ترشح کننده شهد پوشانده شده است، برگشت داده می شود. شهد نه تنها حاوی قند است، بلکه حاوی آلکالوئید کونین ( سمی که در شوکران نیز یافت می شود ) نیز می باشد که احتمالاً طعمه را مسموم می کند. طعمه هایی که وارد لوله می شوند متوجه می شوند که پایه آنها به دلیل ترشحات صاف و مومی شکل موجود در سطوح قسمت بالایی لوله بسیار نامشخص است. حشراتی که جا پای خود را روی این سطح از دست می دهند به پایین لوله سقوط می کنند، جایی که ترکیبی از مایع گوارشی، عوامل مرطوب کننده و موهای رو به داخل مانع از فرار آنها می شود. گزارش شده است که برخی از حشرات بزرگ ( مانند زنبورها ) با جویدن راه خود از طریق دیواره لوله از پارچ ها فرار می کنند.
در بهار این گیاه گل های بزرگی با تقارن ۵ برابری تولید می کند. گلبرگ های زرد بلند و بندمانند هستند و بر روی چترمانند گل آویزان هستند که در انتهای یک پرده ۵۰ سانتی متری وارونه نگه داشته می شوند. کلاله گل در نوک آن دیده می شود. از "پره های" این چتر.
wiki: کوزه شیپوری زرد