کوزره

کوزَره مرکز دهستان شوردشت ازتوابع بخش شرا شهرستان همدان که در عرض جغرافیایی ۳۴ درجه و ۴۱ دقیقه و ۵۵ ثانیه و طول جغرافیایی ۴۹ درجه و ۰ دقیقه و ۴۱ ثانیه و ارتفاع ۱۶۳۵ متر از سطح دریا قرار گرفته است. [ ۲] این روستا، از شمال به روستای خیرآباد و از جنوب به روستاهای خردمند و عبدالرحیم، از شرق به روستاهای ورکش و خماچین و از غرب به روستای مسلم آباد منتهی می شود. کوزره در یک منطقه هموار واقع شده است که از طرف غرب توسط کوه های زاگرس محدود می شود. بلندترین قله این رشته کوه «قزل داغ» است. این روستا در ۵۷ کیلومتری جنوب شرق همدان ( مرکز شهرستان ) و ۲۲ کیلومتری جنوب غرب قهاوند ( مرکز بخش شرا ) واقع شده است.
دربارهٔ وجه تسمیه روستا گفته می شود که در قدیم مردم به وجود طلا در قزل داغ معتقد بوده اند و وقتی این ماده گران قیمت در این مکان جستجو می شود و بدست نمی آید. وبه همین دلیل نامش کوزره شده است. حتی یکی از راه های روستایی که به همین کوه منتهی می شود.
طبق سرشماری عمومی سال ۱۳۹۵روستای کوزره دارای ۵۵۷ خانوار و ۲۰۶۴ نفر جمعیت است که تعداد ۱۰۸۱ نفر مرد و ۹۸۳ نفر زن هستند و ۱۱۳۷ نفر باسواد و تعداد ۶۴۰ نفر بی سواد هستند. [ ۳] در اولین سرشماری نفوس و مسکن که سال ۱۳۳۵ انجام شد، روستای کوزره ۸۱۸ نفر جمیعت داشته است: ۴۲۴ مرد و ۳۹۴ زن. در آن زمان روستای کوزره تابع بخش وفس ( کمیجان ) شهرستان اراک بود.
اقتصاد کوزره بر پایه کشاورزی و دامپروری است. محصولات کشاورزِی آن عبارت اند از: گندم، جو، علوفه دامی ( یونجه ) چغندرقند، سیب زمینی، هندوانه.
• مساجد
۱. مسجد صاحب الزمان: این مسجد در محل مسجد سابق و در محله بالا در شمال روستا بنا شده و کارهای ساختمانی آن از اوایل دهه ۶۰ آغاز شد. علی رغم گذشت بیش از ۳۰ سال از شروع احداث بنا هنوز ساختمان مسجد به طور کامل تکمیل نشده است. در سال های اخیر با کمک های خیرین قسمت هایی از ساختمان مسجد کامل شده است، اما هنوز به کمک خیرین نیاز است.
۲. مسجد امام حسین: این مسجد در جنوب روستا و در ابتدای محله «چوغور محله» واقع شده است. عملیات ساختمانی آن از سال ۱۳۸۳ آغاز و در سال گذشته ساختمان اصلی مسجد به بهره برداری رسید.
• امامزاده
تپه کوزره مربوط به هزاره اول قبل از میلاد - سده های میانه دوران های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان همدان، بخش شراء، دهستان شوردشت، روستای کوزره واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۵۱۷۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۴]