کوزارچانکا ( سیریلیک صربی: Козарчанка به معنی "زن اهل کوزارا " ) عکسی از جنگ جهانی دوم است که در جمهوری سوسیالیستی فدرال یوگسلاوی به نماد تبدیل شد. عکاس هنری یوگسلاوی ژورژ اسکریگین در شمال بوسنی در زمستان ۱۹۴۳–۱۹۴۴، یک پارتیزان زن خندان را نشان می دهد که کلاه تیتوکا به سر دارد و تفنگی روی شانه اش آویزان است.
موضوع پرتره میلیا مارین است. صرب بوسنیایی اهل روستایی در دامنه کوه کوزارا. مدت کوتاهی پس از جنگ، او با یک پارتیزان ازدواج کرد و در شهر پرییدور ساکن شد. او در سال ۲۰۰۷ در سن ۸۱ سالگی درگذشت.
کوزارچانکا در کتاب های درسی پرتیراژ مدرسه، تک نگاری ها و پوسترهای جنگ و همچنین روی جلد آلبومی از یک گروه موسیقی پاپ معروف یوگسلاوی به نمایش درآمد. هویت مارین به عنوان سوژه عکس در یوگسلاوی سوسیالیستی شناخته شده نبود.
در آوریل ۱۹۴۱، پادشاهی یوگسلاوی توسط نیروهای محور به رهبری آلمان نازی مورد تهاجم قرار گرفت، اشغال و تجزیه شد. یک دولت دست نشانده فاشیست به نام دولت مستقل کرواسی در ۱۰ آوریل کنترل تقریباً تمام کرواسی امروزی، تمام بوسنی و هرزگوین امروزی و بخش هایی از صربستان امروزی را بدست گرفت. [ ۱] به رهبری جنبش ملی گرای اوستاشه کرواسی، یکی از سیاست های این جنبش فاشیستی نسل کشی صرب ها در دولت مستقل کرواسی با کشتار دسته جمعی، اخراج و یکسان سازی اجباری بود. [ ۲] جنبش های مقاومت به زودی در پاسخ به اشغال ایجاد شدند که یکی از آنها توسط اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی سازماندهی شد. حزب به ریاست یوسیپ بروز تیتو تصمیم گرفت ۴ ژوئیه برای راه اندازی یک قیام مسلحانه سراسری تحت حمایت اعضای نیروهای تحت رهبری آن به عنوان پارتیزان شناخته عمل کند. [ ۱] از آنها به عنوان ارتش آزادیبخش ملی یوگسلاوی نیز یاد می شد. در دسامبر ۱۹۴۳ و ژانویه ۱۹۴۴، تیپ ۱۱ کراجینا ارتش آزادیبخش ملی در حال حمله به آلمانی ها و نیروهای اوستاشه در منطقه کوهستانی کوزارا در شمال بوسنی بود تا فشار پارتیزان در بانوینا و شرق بوسنی را کاهش دهد، جایی که محور حملات بزرگ ضد حزبی پیشرو بود. [ ۳]
در طول زمستان ۱۹۴۳–۱۹۴۴، سربازان سیار تئاتر آزادی ملی با ستونی از پارتیزان های تیپ ۱۱ کراجینا در منطقه کنشپوله، در منطقه کازارا مواجه شدند. رئیس بخش باله تئاتر، گئورگیج «ژورژ» اسکریگین، یک رقصنده باله یوگسلاوی با تبار روسی بود. [ ۴] [ ۵] [ ۶] اسکریگین همچنین یک عکاس هنری تحسین شده بین المللی بود و جوایز معتبری را در تعدادی از نمایشگاه های عکاسی در اواخر دهه ۱۹۳۰ دریافت کرده بود. [ ۵] بین سال های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۵، اسکریگین حدود ۵۰۰ عکس از جنگ گرفت که برخی از آنها در جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی افسانه ای شدند. [ ۷] فرمانده تیپ ۱۱ کراجینا نیز در ستون حضور داشت و اسکریگین از او خواست تا از یک مبارز زن پارتیزان عکس بگیرد. فرمانده پنج پرستار جوان را از ستون انتخاب کرد که اسکریگین از میان آنها میلیا مارین هفده ساله را انتخاب کرد. [ ۴] [ ۸] او صرب بوسنیایی اهل روستای برکینجا در نزدیکی دوبیکا، در دامنه کوه کوزارا بود. [ ۹] اسکریگین یک ژاکت کش باف پشمی روی او گذاشت، تفنگی را روی شانه اش انداخت، کلاه تیتوفکا را با ستاره قرمز رنگش به کنار سرش کج کرد، موهایش را صاف کرد و به او گفت که لبخند بزند. [ ۸] سپس با دوربین رولیفلکس خود از او عکس گرفت. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموضوع پرتره میلیا مارین است. صرب بوسنیایی اهل روستایی در دامنه کوه کوزارا. مدت کوتاهی پس از جنگ، او با یک پارتیزان ازدواج کرد و در شهر پرییدور ساکن شد. او در سال ۲۰۰۷ در سن ۸۱ سالگی درگذشت.
کوزارچانکا در کتاب های درسی پرتیراژ مدرسه، تک نگاری ها و پوسترهای جنگ و همچنین روی جلد آلبومی از یک گروه موسیقی پاپ معروف یوگسلاوی به نمایش درآمد. هویت مارین به عنوان سوژه عکس در یوگسلاوی سوسیالیستی شناخته شده نبود.
در آوریل ۱۹۴۱، پادشاهی یوگسلاوی توسط نیروهای محور به رهبری آلمان نازی مورد تهاجم قرار گرفت، اشغال و تجزیه شد. یک دولت دست نشانده فاشیست به نام دولت مستقل کرواسی در ۱۰ آوریل کنترل تقریباً تمام کرواسی امروزی، تمام بوسنی و هرزگوین امروزی و بخش هایی از صربستان امروزی را بدست گرفت. [ ۱] به رهبری جنبش ملی گرای اوستاشه کرواسی، یکی از سیاست های این جنبش فاشیستی نسل کشی صرب ها در دولت مستقل کرواسی با کشتار دسته جمعی، اخراج و یکسان سازی اجباری بود. [ ۲] جنبش های مقاومت به زودی در پاسخ به اشغال ایجاد شدند که یکی از آنها توسط اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی سازماندهی شد. حزب به ریاست یوسیپ بروز تیتو تصمیم گرفت ۴ ژوئیه برای راه اندازی یک قیام مسلحانه سراسری تحت حمایت اعضای نیروهای تحت رهبری آن به عنوان پارتیزان شناخته عمل کند. [ ۱] از آنها به عنوان ارتش آزادیبخش ملی یوگسلاوی نیز یاد می شد. در دسامبر ۱۹۴۳ و ژانویه ۱۹۴۴، تیپ ۱۱ کراجینا ارتش آزادیبخش ملی در حال حمله به آلمانی ها و نیروهای اوستاشه در منطقه کوهستانی کوزارا در شمال بوسنی بود تا فشار پارتیزان در بانوینا و شرق بوسنی را کاهش دهد، جایی که محور حملات بزرگ ضد حزبی پیشرو بود. [ ۳]
در طول زمستان ۱۹۴۳–۱۹۴۴، سربازان سیار تئاتر آزادی ملی با ستونی از پارتیزان های تیپ ۱۱ کراجینا در منطقه کنشپوله، در منطقه کازارا مواجه شدند. رئیس بخش باله تئاتر، گئورگیج «ژورژ» اسکریگین، یک رقصنده باله یوگسلاوی با تبار روسی بود. [ ۴] [ ۵] [ ۶] اسکریگین همچنین یک عکاس هنری تحسین شده بین المللی بود و جوایز معتبری را در تعدادی از نمایشگاه های عکاسی در اواخر دهه ۱۹۳۰ دریافت کرده بود. [ ۵] بین سال های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۵، اسکریگین حدود ۵۰۰ عکس از جنگ گرفت که برخی از آنها در جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی افسانه ای شدند. [ ۷] فرمانده تیپ ۱۱ کراجینا نیز در ستون حضور داشت و اسکریگین از او خواست تا از یک مبارز زن پارتیزان عکس بگیرد. فرمانده پنج پرستار جوان را از ستون انتخاب کرد که اسکریگین از میان آنها میلیا مارین هفده ساله را انتخاب کرد. [ ۴] [ ۸] او صرب بوسنیایی اهل روستای برکینجا در نزدیکی دوبیکا، در دامنه کوه کوزارا بود. [ ۹] اسکریگین یک ژاکت کش باف پشمی روی او گذاشت، تفنگی را روی شانه اش انداخت، کلاه تیتوفکا را با ستاره قرمز رنگش به کنار سرش کج کرد، موهایش را صاف کرد و به او گفت که لبخند بزند. [ ۸] سپس با دوربین رولیفلکس خود از او عکس گرفت. [ ۷]
wiki: کوزارچانکا