کوری ها (Cori)
کارل فردیناند (۱۸۹۶ـ۱۹۸۴)، و گرتی (۱۸۹۶ـ۱۹۵۷) زیست شیمی دان های امریکایی اتریشی ـ مجاری تبار. به سبب تحقیقاتشان در زمینۀ تولید و تجزیۀ گلیکوژن به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۴۷ دست یافتند. گلیکوژن از گلوکز به دست می آید و برای ذخیرۀ انرژی به کار می رود. جایزۀ نوبل مشترکاً به آنان و فیزیولوژیست آرژانتینی، برناردو هاوسی، اعطا شد. کوری ها در پراگ زاده شدند و طی دوران تحصیل در دانشکدۀ پزشکی ازدواج کردند. در ۱۹۲۲، به امریکا مهاجرت کردند. در ۱۹۳۱، کارل کوری استاد زیست شیمی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه واشینگتن در سنت لوئیس میسوری شد. گرتی کوری نیز در آن جا به کار پرداخت و در ۱۹۴۷ استاد شد. کارل کوری تا ۱۹۶۷ در سن لوئیس بود و سپس به دانشکدۀ پزشکی هاروارد رفت. گلیکوژن در ماهیچه ها به اسیدلاکتیک تجزیه می شود. این اسید در حالت استراحت ماهیچه ها بار دیگر به گلیکوژن تبدیل می شود. در دهۀ ۱۹۳۰، کارل و گرتی کوری تصمیم گرفتند تا چگونگی این تغییرات را دقیقاً تعیین کنند. گرتی کوری ماده ای جدید در بافت های ماهیچه ای یافت که همان گلوکز ـ ۱ ـ فسفات بود و به استر کوری مشهور شد. تشکیل این ماده از گلیکوژن فقط تغییری اندک در انرژی ایجاد می کند و از این رو توازن بین دو ماده به آسانی در هر جهت تغییر می یابد. مرحلۀ دوم در زنجیرۀ واکنش شامل تبدیل گلوکز ـ ۱ ـ فسفات به گلوکز ـ ۶ ـ فسفات است. سرانجام، فسفات اخیر به شکل فروکتوز ـ ۱، ۶ـ دی فسفات می آید و نهایتاً به اسید لاکتیک تبدیل می شود. اکنون به نخستین مجموعۀ واکنش ها از گلیکوژن به گلوکز ـ ۶ ـ فسفات گلیکوژن کافتی می گویند. مجموعۀ دوم واکنش ها، از گلوکز ـ ۶ ـ فسفات تا لاکتیک اسید، به قند کافتی (گلیکولیز) معروف است.
کارل فردیناند (۱۸۹۶ـ۱۹۸۴)، و گرتی (۱۸۹۶ـ۱۹۵۷) زیست شیمی دان های امریکایی اتریشی ـ مجاری تبار. به سبب تحقیقاتشان در زمینۀ تولید و تجزیۀ گلیکوژن به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۴۷ دست یافتند. گلیکوژن از گلوکز به دست می آید و برای ذخیرۀ انرژی به کار می رود. جایزۀ نوبل مشترکاً به آنان و فیزیولوژیست آرژانتینی، برناردو هاوسی، اعطا شد. کوری ها در پراگ زاده شدند و طی دوران تحصیل در دانشکدۀ پزشکی ازدواج کردند. در ۱۹۲۲، به امریکا مهاجرت کردند. در ۱۹۳۱، کارل کوری استاد زیست شیمی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه واشینگتن در سنت لوئیس میسوری شد. گرتی کوری نیز در آن جا به کار پرداخت و در ۱۹۴۷ استاد شد. کارل کوری تا ۱۹۶۷ در سن لوئیس بود و سپس به دانشکدۀ پزشکی هاروارد رفت. گلیکوژن در ماهیچه ها به اسیدلاکتیک تجزیه می شود. این اسید در حالت استراحت ماهیچه ها بار دیگر به گلیکوژن تبدیل می شود. در دهۀ ۱۹۳۰، کارل و گرتی کوری تصمیم گرفتند تا چگونگی این تغییرات را دقیقاً تعیین کنند. گرتی کوری ماده ای جدید در بافت های ماهیچه ای یافت که همان گلوکز ـ ۱ ـ فسفات بود و به استر کوری مشهور شد. تشکیل این ماده از گلیکوژن فقط تغییری اندک در انرژی ایجاد می کند و از این رو توازن بین دو ماده به آسانی در هر جهت تغییر می یابد. مرحلۀ دوم در زنجیرۀ واکنش شامل تبدیل گلوکز ـ ۱ ـ فسفات به گلوکز ـ ۶ ـ فسفات است. سرانجام، فسفات اخیر به شکل فروکتوز ـ ۱، ۶ـ دی فسفات می آید و نهایتاً به اسید لاکتیک تبدیل می شود. اکنون به نخستین مجموعۀ واکنش ها از گلیکوژن به گلوکز ـ ۶ ـ فسفات گلیکوژن کافتی می گویند. مجموعۀ دوم واکنش ها، از گلوکز ـ ۶ ـ فسفات تا لاکتیک اسید، به قند کافتی (گلیکولیز) معروف است.
wikijoo: کوری_ها