کوروند

لغت نامه دهخدا

کوروند. [ کورْ ] ( اِخ ) تیره ای از طایفه ململی هفت لنگ است. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 74 ).

خانوارهای در منطقه کلیایی کرمانشاه هستن در روستایی بنام یاره گله
که به طایفه کوروند معروف هستن.