کوروش کبیر آرامگاه. کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
بنای آرامگاه کوروش کبیر، واقع در محوطۀ باستانی پاسارگاد در دشت مرغاب، در استان فارس. این بنا در دوران اسلامی به «مشهد مرغاب» معروف بود. کاوش محوطۀ باستانی پاسارگاد را اِرنِست هِرتْسفِلد۱ در ۱۹۲۸ آغاز کرد و سپس در ۱۹۴۹ علی سامی و بعدها در دهۀ ۱۹۶۰ دیوید استروناخ۲ از مؤسسۀ ایران شناسی بریتانیا ادامه دادند. بنای آرامگاهی کوروش کبیر در غرب دهکدۀ مادر سلیمان قرار دارد و عموم سیاحان پیش از کاوش های باستان شناختی آن جا را آرامگاه مادر سلیمان معرفی می کردند. آرامگاه کوروش کبیر به شکل هرم، دارای اتاقکی است با بام خرپشته ای استوار بر قاعده ای هرمی که از شش سکوی سنگی شکل می گیرد؛ این سکوها کاربرد پلکان را نیز دارند. بازمانده های ستون های سنگی در پیرامون آرامگاه کوروش نشان می دهد که احتمالاً بنا با رواق احاطه می شد. بنای آرامگاه کوروش یکپارچه سنگی است و بلوک های سنگی را با فن بست های سربی دم چلچله ای به هم وصل کرده اند. به نظر می رسد طرح و شکل آرامگاه کوروش برگرفته از معماری اورارتو باشد. در دورۀ ایلخانی با این تصور که آن جا مزار مادر حضرت سلیمان است گورستانی پیرامون آرامگاه کوروش شکل گرفت، مسجدی از مصالح برجای ماندۀ ویرانه های هخامنشی در آن حوالی برپا شد. دربارۀ تاریخ گذاری پاسارگاد اطلاعات دقیق باستان شناختی در دست نیست. اولین بار ارنست هرتسفلد آن جا را آرامگاه کوروش نامید. انتساب محوطۀ باستانی پاسارگاد به دورۀ هخامنشی از وجود چند کتیبۀ میخی پارسی باستان ناشی شده است. دربارۀ کتیبۀ میخی پارسی باستان کوروش کبیر در پاسارگاد، بدان سبب که خط میخی پارسی باستان در دورۀ حکومت داریوش اول هخامنشی ابداع شد، بحث و مجادله بسیار بوده و شماری از خاورشناسان آن را منسوب به کوروش می دانند. پژوهش های اخیر باستان شناسان ترکیه در ناحیۀ باستانی تاش کوله (برج سنگی) نشان می دهد که آرامگاه کوروش از آرامگاه های لیدیایی اقتباس شده است.
Ernest HerzfeldDavid Stronach
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
کوروش کبیر، آرامگاه
بنای آرامگاه کوروش کبیر، واقع در محوطۀ باستانی پاسارگاد در دشت مرغاب، در استان فارس. این بنا در دوران اسلامی به «مشهد مرغاب» معروف بود. کاوش محوطۀ باستانی پاسارگاد را اِرنِست هِرتْسفِلد۱ در ۱۹۲۸ آغاز کرد و سپس در ۱۹۴۹ علی سامی و بعدها در دهۀ ۱۹۶۰ دیوید استروناخ۲ از مؤسسۀ ایران شناسی بریتانیا ادامه دادند. بنای آرامگاهی کوروش کبیر در غرب دهکدۀ مادر سلیمان قرار دارد و عموم سیاحان پیش از کاوش های باستان شناختی آن جا را آرامگاه مادر سلیمان معرفی می کردند. آرامگاه کوروش کبیر به شکل هرم، دارای اتاقکی است با بام خرپشته ای استوار بر قاعده ای هرمی که از شش سکوی سنگی شکل می گیرد؛ این سکوها کاربرد پلکان را نیز دارند. بازمانده های ستون های سنگی در پیرامون آرامگاه کوروش نشان می دهد که احتمالاً بنا با رواق احاطه می شد. بنای آرامگاه کوروش یکپارچه سنگی است و بلوک های سنگی را با فن بست های سربی دم چلچله ای به هم وصل کرده اند. به نظر می رسد طرح و شکل آرامگاه کوروش برگرفته از معماری اورارتو باشد. در دورۀ ایلخانی با این تصور که آن جا مزار مادر حضرت سلیمان است گورستانی پیرامون آرامگاه کوروش شکل گرفت، مسجدی از مصالح برجای ماندۀ ویرانه های هخامنشی در آن حوالی برپا شد. دربارۀ تاریخ گذاری پاسارگاد اطلاعات دقیق باستان شناختی در دست نیست. اولین بار ارنست هرتسفلد آن جا را آرامگاه کوروش نامید. انتساب محوطۀ باستانی پاسارگاد به دورۀ هخامنشی از وجود چند کتیبۀ میخی پارسی باستان ناشی شده است. دربارۀ کتیبۀ میخی پارسی باستان کوروش کبیر در پاسارگاد، بدان سبب که خط میخی پارسی باستان در دورۀ حکومت داریوش اول هخامنشی ابداع شد، بحث و مجادله بسیار بوده و شماری از خاورشناسان آن را منسوب به کوروش می دانند. پژوهش های اخیر باستان شناسان ترکیه در ناحیۀ باستانی تاش کوله (برج سنگی) نشان می دهد که آرامگاه کوروش از آرامگاه های لیدیایی اقتباس شده است.
Ernest HerzfeldDavid Stronach
wikijoo: کوروش_کبیر،_آرامگاه