کوروش بزرگ ( زاده ۶۰۰ قبل از میلاد – مرگ ۵۳۰ قبل از میلاد ) یکی از شخصیت های کتاب مقدس است که منجی و نجات دهنده یهودیان نامیده شده است. در کتاب مقدس نام کورش ۲۳ بار به صورت مشخص ذکر شده است و در چندین جای دیگر نیز به او اشاره شده است. بر اساس این نوشتارها مشخص است که کورش پادشاهی بوده است که توسط او اسارت یهودیان در بابل به پایان می رسد و در سال اول حکمرانی او دستوری برای بازسازی معبد اورشلیم صادر می شود. او همچنین علاقه خاصی به این پروژه نشان می دهد و اشیای دزدیده شده معبد را به یهودیان بازمی گرداند و به آن ها طلا و نقره زیادی برای بازسازی معبد اهدا می کند. وجود این دستور گاهی مورد شبهه قرار گرفته است.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۵۳۸ پیش از میلاد ارتش ایران وارد بابل گردید و این شهر بدون مقاومت چندانی به تصرف پارسیان درآمد اما در شهر برخلاف روال همیشگی آن دوران، قتل و غارتی صورت نگرفت و انضباط سپاه فاتح، که در واقع تا حدی کاهنان مردوک هم در داخل مثل بخشی از این سپاه عمل کرده بودند شهر را از هر گونه آسیب مصون داشت. بعد از تسخیر بابل تمام ممالکی که مطیع آن بودند، از جمله فلسطین و شهرهای فنیقیه نیز به اطاعت کورش درآمدند. کورش در بابل احترام زیادی به مذهب و معتقدات اهالی ابراز نمود به خصوص نسبت به اسیران یهودی در بابل که از زمان بخت النصر از اورشلیم آورده شده بودند، با رأفت و مهربانی به خصوصی رفتار کرد و آنچه ظروف طلا و نقره متعلق به زمان غنیمت گیری بخت النصر از این قوم در بابل باقی مانده بود، به آنان بازپس داد و به آن ها اجازه داد که به اسرائیل مراجعت کنند ( عزرا، باب اول ) . به همین سبب احترام ملت بنی اسرائیل نسبت به کورش کبیر فوق العاده بود و او را آلت دست خدا برای برانداختن ملل و سلاطین مشرک می دانستند. درجهٔ احترام آن ها نسبت به کورش از خطابی که حزقیل پیغمبر بنی اسرائیل به این شاه کرده مشخص است و این است عین کلمات او «خدا به تو می گوید من تو را طلبیدم و حال آنکه تو مرا هنوز نشناخته ای. »
سیاست نرم کورش در مورد رعایای بابل که تازه فرمان او را به گردن گرفته بودند احتمالاً در استوار ساختن قدرت پارسیان در سوریه و فلسطین چنان که از کتاب مقدس عهد عتیق برمی آید کمک بزرگی کرده باشد. کتاب عزرا سند رسایی است بر رفتار نیک کورش در جلب پشتیبانی مردم به حکومت ایران.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۵۳۸ پیش از میلاد ارتش ایران وارد بابل گردید و این شهر بدون مقاومت چندانی به تصرف پارسیان درآمد اما در شهر برخلاف روال همیشگی آن دوران، قتل و غارتی صورت نگرفت و انضباط سپاه فاتح، که در واقع تا حدی کاهنان مردوک هم در داخل مثل بخشی از این سپاه عمل کرده بودند شهر را از هر گونه آسیب مصون داشت. بعد از تسخیر بابل تمام ممالکی که مطیع آن بودند، از جمله فلسطین و شهرهای فنیقیه نیز به اطاعت کورش درآمدند. کورش در بابل احترام زیادی به مذهب و معتقدات اهالی ابراز نمود به خصوص نسبت به اسیران یهودی در بابل که از زمان بخت النصر از اورشلیم آورده شده بودند، با رأفت و مهربانی به خصوصی رفتار کرد و آنچه ظروف طلا و نقره متعلق به زمان غنیمت گیری بخت النصر از این قوم در بابل باقی مانده بود، به آنان بازپس داد و به آن ها اجازه داد که به اسرائیل مراجعت کنند ( عزرا، باب اول ) . به همین سبب احترام ملت بنی اسرائیل نسبت به کورش کبیر فوق العاده بود و او را آلت دست خدا برای برانداختن ملل و سلاطین مشرک می دانستند. درجهٔ احترام آن ها نسبت به کورش از خطابی که حزقیل پیغمبر بنی اسرائیل به این شاه کرده مشخص است و این است عین کلمات او «خدا به تو می گوید من تو را طلبیدم و حال آنکه تو مرا هنوز نشناخته ای. »
سیاست نرم کورش در مورد رعایای بابل که تازه فرمان او را به گردن گرفته بودند احتمالاً در استوار ساختن قدرت پارسیان در سوریه و فلسطین چنان که از کتاب مقدس عهد عتیق برمی آید کمک بزرگی کرده باشد. کتاب عزرا سند رسایی است بر رفتار نیک کورش در جلب پشتیبانی مردم به حکومت ایران.
